مطالعه ی تطبیقی شکل گیری قرارگاههای رفتاری در دانشکدههای معماری از منظر کیفیت اجتماع پذیری فضای آموزش (موارد مطالعه : دانشکده هنر و معماری دانشگاه اصفهان و دانشکده معماری دانشگاه آزاد خوراسگان)

از عوامل موثر بر ارتقای کیفیت آموزش در محیط های آموزشی ، ساختار فیزیکی و محیط معماری آنها در تعامل با رفتار کاربران فضا است . افراد در محیط های آموزشی با سطوح مختلفی از روابط اجتماعی مواجه هستند. با بررسی انسان به عنوان یک موجود اجتماعی که دارای سطوح کمی و کیفی مختلفی از تعاملات اجتماعی است ، شناخت قرارگاههای رفتاری و مناسبت ها و فعالیت های دارای ظرفیت های بالقوه برای کنش های اجتماعی ، حفظ حریم شخصی و روابط معنادار، اهمیت پیدا می کند. پژوهش حاضر به روش مطالعه ی تطبیقی و توصیفی به بررسی شکل گیری قرارگاههای رفتاری در دانشکدههای معماری (دانشکدهی هنرومعماری اصفهان و دانشکدهی معماری دانشگاه آزاد خوراسگان) از منظر کیفیت اجتماعپذیری فضای آموزش، می پردازد. یافته های پژوهش ، تعدد و کیفیت قرارگاههای رفتاری را در دانشکدهی هنر و معماری اصفهان نسبت به دانشکدهی معماری خوراسگان تایید می کند. براساس نتایج ، شکل گیری قرارگاههای رفتارتری مطلوبتر در دانشکدهی هنر اصفهان نسبت به دانشکدهی معماری خوراسگان، به دلیل وجود عواملی مانند مجاورت با بافت تاریخی ، سلسله مراتب فضایی ، حس مکان ناشی از حضور در فضای قدیمی و با ارزش، تداوم فضایی ، ارتباط فضای باز و بسته ، حضور نور و طبیعت ،وجود فضای واسط ایوان و غیره می باشد.

کلیدواژه ها:

قرارگاه رفتاری ، اجتماعپذیری ، دانشکده معماری ، فضای آموزش