بررسی شاخص های معماری پایدار در شهر کرمان بر اساس اصول و قواعد مطرح شده در توسعه پایدار

با توجه به اینکه معماری سنتی ایران مفاهیم جوهری پایداری را به نحوی صادقانه و طبیعی در خود مستتر می داشته امروزه به دلیل عدم توجه به شاخص های پایداری در معماری شهر کرمان و عوامل گوناگون موثر بر آن پیکری فرسوده و ناپایدار از بافت شهری به جای گزارده است . امروزه با پیشرفت تکنولوژی و آثار آن در معماری امروزه نمی توان از آن چشم پوشید این عامل نباید ارزش های معماری را در زمینه پایداری مخاطره نماید. رویکرد پایداری در معماری مستلزم شناخت بیشتر محیط مورد نظر است. در همین راستا می بایست راهکارهای فراموش شده معماری پایدار شناسایی شده و با توجه به تکنولوژی امروز و با به روز نمودن این راهکارها از آنها در طراحی ساختمان های پایدار استفاده نمود. لذا اهداف موردنظر در این پژوهش ، بررسی جایگاه معماری پایدار و شاخص های آن در شهر کرمان و شناسایی آنها در تطبیق و ترکیب آنها با شرایط زمانی حال در راستای معماری پایدار می باشد. چارچوب نظری مورد استفاده به صورت کیفی ، تحلیلی می باشد. این پژوهش در سطح نظری انجام گرفته که مبتنی بر بررسی مبانی نظری از روش کتابخانه ای استفاده شده است . ابزار جمع آوری اطلاعات شامل بررسی های محیطی جهت دست یابی به تحلیل جامع ، مطالعه کتب و مجلات، مقالات لاتین موجود، اسناد صوتی و تصویری، شبکه اینترنت و سایر منابع در دسترس تحقیق اند. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که ویژگی های کالبدی بخش های تاریخی و سنتی این شهر به میزان قابل توجهی با یافته های علمی جدید تطابق دارد. به نظر می رسد که هماهنگی محیط مزبور محصول فرایندی طولانی از آزمون و خطاهای مکرر بوده که در طی تاریخ و در جریان طراحی و ساخت بناها و بافت های شهری به وقوع پیوسته .

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری سنتی شهر کرمان ، توسعه پایدار ، شاخص های معماری پایدار