راهبردهای برنامه ریزی مسکن حاشیه نشین

در چند دهه ی اخیر با رشد و گسترش شهرنشینی در کشورهای جهان سوم به خصوص در کشورمان، تامین مسکن برای گروه های کم درامد شهری به یکی از مسائل و چالش های پیش روی دولت تبدیل شده است ؛ به طوری راهحل های مختلفی برای حل این مشکل ارائه شده است که در مقاله حاضر سعی شده است سیاست ها و راهبردهای مسلط در برنامه ریزی و حل مساله مسکن قشر کم درامد بررسی شود. در این ارتباط مطالعات این تحقیق به صورت کتابخانه ای از منابع معتبر جمع آوری گردیده است و همچنین سعی شده با تحلیل و توصیف مفهوم فقر، حاشیه نشینی و شناخت علل و رویکردهای مطرح در رابطه با این پدیده و مقایسه راهبردها و سیاست های مطرح شده، کارامدترین راهبرد در جهت جلوگیری از روند توسعه پدیده حاشیه نشینی در ایران مشخص شود. از میان این راهبردها و سیاست های مطرح شده توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی قابل کاربست است . امروزه رویکرد فراگیر این است که بهترین وسیله برای راهاندازی فرایند امروزی توسعه در دل اجتماعات غیررسمی ، ساماندهی و بهسازی کالبدی است که در جریان آن راهبرد تواتمندسازی قابل اجرا و پیاده کردن است .

کلیدواژه ها:

قشر کم درامد ، سکونتگاه های غیر رسمی ، حاشیه نشینی ، رویکرد توانمندسازی