بررسی و طراحی معماری سازه با محوریت مدیریت آب

افزایش جمعیت ، مصرف بی رویه و در پی آن خشکسالی در سطح جهانی سبب شده امروزه تامین آب آشامیدنی و بهداشتی مورد نیاز مردم به یکی از مشکلات اساسی جهان خصوصا در اقلیم گرم و خشکی مانند ایران بدل شود که همین امر ضرورت وجود استفاده از منابع تجدید شونده را اجتناب ناپذیر کرده است لذا استفاده مجدد از پساب فاضلاب تصفیه شده برای مصارف غیر شرب و بهینه سازی مصرف آب میتواند جایگزین مناسبی برای مقابله با کمبودها و بحرانهای احتمالی باشد. این پژوهش با هدف ارائه راهکارهایی جهت کاهش میزان مصرف آب که مطالبه هزینه آب کمتر ، حفظ منابع آب زیرزمینی برای نسلهای آینده، کاهش فشار بر منابع زیر ساختی آب و بر مخازن ساخته شده، به روش توصیفی و تحلیلی با استفاده از منابع مکتوب درباره معماری پایدار و بهینهسازی مصرف آب انجام شده است . برای دستیابی به این هدف، علاوه بر بررسی نتایج تحقیقات به عمل آمده، به شناسایی سامانه های ارزشیابی ساختمانهای سبز پرداخته و مهمترین شاخصهها و راهکارهای مرتبط با این پژوهش شناسایی و با استفاده از نرم افزار سامانه اج میزان بهینه سازی مصرف آب برآورد شده است . نتایج نشان میدهد که توجه و استفاده از شاخص ها و راهکارهای سامانه های ارزشیابی ساختمانهای سبز در طراحی معماری میتواند تاثیر بسزایی در بازیافت و بهینه سازی مصرف آب داشته باشد. برای تحقق این اهداف نیاز است تغییراتی در استانداردها داده شود و همچنین به آموزش و اطلاع رسانی جمعی توجه شود

کلیدواژه ها:

مجموعه مسکونی ، مصرف آب ، بهینه سازی آب ، تهران ، معماری پایدار ، سامانه های ارزیابی