نسبت نما با هویت و نقش آن در اصالت بخشی به بافت های تاریخی مطالعه موردی : سنجش کیفیت نما در محور تاریخی ابن سینای اصفهان

مابین نما به عنوان لباسی که بر تن کالبد بافته می شود و بافت تاریخی رابطه عمیقی برقرار است . پیوند منطقی مابین این دو منجر به شکل گیری بافت با هویت می شود. مطالعه بافت های تاریخی مبین آن است که نماها در بافت های تاریخی به رغم سادگی از کیفیت بالایی برخوردار بوده اند. هدف از پژوهش حاضر تبیین نقش حیاتی نمای فضاهای کالبدی در بافت های تاریخی و اثرگذاری آن در هویت شهری است . بر این اساس پژوهش به دنبال یافتن پاسخی برای این پرسش است که میان نما و هویت چه رابطه ای برقرار است ؟ و پیوند این دو چگونه می تواند زمینه های اصالت بخشی بافت های تاریخی را فراهم نمایند؟ پژوهش کیفی است و در حوزه روششناسی ضمن مراجعه به اسناد و متون معتبر در خصوص شاخصه های نمای مطلوب، از طریق جست وجوی مفاهیم کیفی طراحی نما در شهر تاریخی اصفهان به دنبال تبیین رابطه میان این دو و نقش آن در اصالت بخشی به بافت تاریخی است . یافته ها نشان می دهد که فاکتورهای معنایی شکلی ،کارکردی و عاطفی در نقش نماهای ساختمانی در ایجاد حس تعلق و همچنین خلق فضای شهری با هویت ایرانی نقش بسیار زیادی دارد و نتیجه مبین آن است که در اکثر نماهای ساختمانی بدنه تجاری ابن سینا توجه ای به هویت مداری و کاربران نشده و اهمیت چندانی به احساسات مختلف شهروندان در ادراک منظر شهری داده نشده است .

کلیدواژه ها:

نما ، بافت تاریخی ، هویت ، اصالت بخشی ، استمرار حیات.