روند طراحی معماری پایدار در بناهای کویری ایران نمونه موردی ( شهر دزفول - شهر بهبهان )

هماهنگی و سازگاری اقلیم با طبیعت و معماری از مواردی است که ذهن معمار ایرانی را به خود معطوف داشته است . معماری و شهرسازی ایرانی با در نظر گرفتن کلیه عوامل اقلیمی ، فرهنگی ، اجتماعی ، توجه به رابطه انسان و محیط و مقیاس انسانی در شهر شکل گرفته و باعث ایجاد حس تعلق به محیط طبیعی و زندگی و حفظ محیط زیست بوده است . تعامل هر ساختمان با محیط طبیعی پیرامونش همواره مورد تاکید قرار گرفته و استفاده از انرژی پایدار، ساخت و ساز با مدیریتی متعهد که بر مبنای اقلیم بوده و حداقل آسیب را به محیط وارد نماید. به نظر میرسد که راه حل منطقی این باشد که در عین توجه به معماری سنتی و اصول آن در نتیجه رسیدن به معماری پایدار و ابلاغ پیام آن در صورت های هماهنگ با دیدگاه های امروز و استفاده از روش ها و دستاورد های جدید، شکلی ویژه از تلفیق مولفه های پدید آورنده عرضه گردد. با توجه به اینکه فضا به طور مستقیم بر روحیه انسان تاثیر می گذارد و عملکرد انسان را هم از لحاظ روحی و هم جسمی تحت الشعاع قرار می دهد. یکی از دلایل ضرورت مطرح نمودن این موضوع حفاظت از محیط زیست در طراحیهای آینده است . در این نوشتار که به صورت علمی و تحلیلی از طریق مطالعات کتابخانه ای به روش تحلیلی -توصیفی ، به این امر دست خواهیم یافت .

کلیدواژه ها:

انرژی پایدار ، معماری پایدار ، طراحی فرایندی ، معماری سنتی بناهای کویری ایران