مقایسه اثر مخمر نانوایی با اسیدهای آلی و آنتی بیوتیک آویلامایسین بر صفات تولیدی و قابلیت هضم موادمغذی در جوجه های گوشتی

به منظور بررسی اثر پروبیوتیک ساکارومایسس سرویزیه و اسیدهای آلی بر عملکرد رشد، قابلیت هضم مواد مغذی و pH سنگدان و سکوم جوجه های گوشتی، تعداد ۲۵۶ قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۴ تیمار و ۴ تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. جوجه ها با یک جیره پایه حاوی یکی از چهار نوع افزودنی آنتی بیوتیک آویلامایسین، ساکارومایسس سرویزیه، مخلوط اسیدهای آلی و یا هر دو افزودنی ساکارومایسس سرویزیه و اسیدهای آلی تغذیه شدند. در روز ۲۸ پرورش از هر تکرار ۲ قطعه پرنده کشتار و محتویات ایلئومی آنها جمع آوری شد. براساس نتایج حاصله، استفاده از آنتی بیوتیک آویلامایسین به میزان ۱۰ میلی گرم در کیلوگرم در مقایسه با جیره های دارای ۵/۱ درصد مخمر ساکارومایسس سرویزیه، ۱۵/۰ درصد اسیدهای آلی و یا مخلوط آنها سبب بهبود عملکرد رشد و افزایش قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی شد (۰۵/۰P<). تیمارهای آزمایشی شامل مخمر، اسیدهای آلی یا ترکیبی از اسید آلی و مخمر ساکارومایسس سرویزیه باعث کاهش pH سنگدان و سکوم شدند (۰۵/۰>P). یافته های این تحقیق نشان داد که مخمر ساکارومایسس سرویزیه و مخلوط اسیدهای آلی نتوانستند نقش مناسبی به عنوان جایگزین آنتی بیوتیک آویلامایسین ها در صفات تولیدی جوجه های گوشتی ایفا نمایند و حتی استفاده توام اسیدهای آلی و مخمر نیز منجر به اثری افزایشی در عملکرد جوجه های گوشتی نشد.

کلیدواژه ها:

اسیدآلی ، آنتی بیوتیک ، جوجه های گوشتی ، ساکارومایسس سرویزیه ، قابلیت هضم مواد مغذی