بررسی رابطه بین میزان رضایت از زندگی سالمندان ساکن در سرای سالمندان در شهر مشهد وفراهم بودن امکان ارتباط برای آنان

با ورود افراد به دوره سالمندی ،فرسودگی جسمانی و روانی کم کم پدیدا ر می شود و انسان ها انرژی ،شادابیوحتی موقعیت های شغلی خود را نسبتا از دست می دهند. در این سنین احساس تنهایی که در اثر کاهش روابطاجتماعی ایجاد می شود ،علاوه بر سلامت جسمی و روانی ،بر نحوه زندگی ومیزان رضایت از زندگی تاثیرمی گذارد. در کل مسائلی مانند افسردگی ،اضطراب ،احساس نا امیدی،کاهش عزت نفس ،احساس تنهایی و تلاشبرای سازگاری با تغییرات سالمندی از مسائل سالمندان ساکن منازل و سرای سالمندان میباشد. در پی ایناختلالات شادکامی و رضایت از زندگی در این افراد کاهش می یابد. طبق تحقیقات محیط زندگی افراد نقش بهسزایی را در رضایت از زندگی ایفا میکند. تحقیق حاضر در پی آنست که اثر امکان برقراری ارتباط در سرایسالمندان را بر سطح رضایت از زندگی ساکنان آن بسنجد. برای انجام این تحقیق از پرسشنامه (جهت سنجشمیزان رضایت از زندگی سالمندان ساکن در سرای سالمندان ) و فرم مشاهده (برای گزارش وضعیت شاخص هایامکان برقراری ارتباط در سراهای سالمندان مورد مطالعه) استفاده شده است. شانزده سرای سالمندان در شهرمشهد مورد مطالعه قرا گرفته است. از نرم افزار SPSS جهت تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج نشانمیدهد که بین امکان برقراری ارتباط در سرای سالمندان و سطح رضایت از زندگی ساکنان آن ارتباط معنا دارمثبت وجود دارد. درپایان پیشنهادهایی برای طراحی خانه سالمندان در جهت افزایش سطح رضایت از زندگیساکنان آن ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

سالمند ، رضایت از زندگی ، ارتباط ، سرای سالمندان