اثر سطوح انرژی و پروتئین جیره بر عملکرد رشد و پروار بزغاله های بومی

به منظور بررسی اثر سطوح انرژی و پروتئین جیره بر عملکرد رشد و پروار بزغاله­های نر از شیرگرفته، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با چیدمان فاکتوریل ۳×۳ با استفاده از ۵۴ راس بزغاله انجام شد. بزغاله ها با نه جیره آزمایشی با سه سطح انرژی (E) قابل متابولیسم ۴/۲E، ۸/۲E و ۲E مگاکالری در کیلوگرم ماده خشک و سه سطح پروتئین (E) خام ۱۴P، ۸/۱۶P و ۱۲P درصد به مدت ۹۰ روز تغذیه شدند. نسبت انرژی به پروتئین جیره های مصرفی به ترتیب معادل ۱، ۲/۱ و ۸/۰ برابر استاندارد NRC بود. در مدت اجرای آزمایش، خوراک مصرفی روزانه ثبت و ضریب تبدیل خوراک و افزایش وزن روزانه بزغاله های پرواری تعیین شد. نتایج نشان داد بیشترین و کمترین وزن نهائی پروار و افزایش وزن روزانه بزغاله ها به ترتیب در جیره های با نسبت ۸/۱۶P:۸/۲E و ۱۴P:۲E   و با مقادیر ۷/۳۵ و ۵/۳۲ کیلوگرم مشاهده شد (۰۵/۰>P). کمترین و بیشترین مقدار ماده خشک مصرفی روزانه به ترتیب در جیره های با نسبت ۸/۱۶P:۸/۲E و ۱۲P:۲E  و به میزان ۷۸۸ و ۹۷۰ گرم مشاهده شد (۰۵/۰>P). کم ترین ( بهینه ترین) و نامناسب­ترین ضریب تبدیل خوراک به ترتیب با مصرف جیره­های با نسبت ۸/۱۶P:۸/۲E و ۱۲P:۲E  و با مقادیر ۹/۶ و ۵/۱۰ حاصل شد (۰۵/۰>P). با توجه به نتایج بدست آمده در این آزمایش، می­توان گفت انرژی و پروتئین پیشنهادی NRC برای این اکوتیپ مناسب است.

کلیدواژه ها:

انرژی جیره ، بزغاله های بومی ، پروتئین جیره ، عملکرد پروار