تعیین رابطه مستقیم هوش هیجانی و خودپنداره شغلی (موردمطالعه: کارکنان شهرداری تهران)

ازآنجاکه هدف تحقیق تعیین روابط علی میان بررسی رابطه هوش هیجانی و خودپنداره شغلی بود، پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، پیمایشی و از نوع همبستگی بود. برای جمع آوری اطلاعات بخش ادبیات پژوهش از روش کتابخانه ای و برای آزمون صحت مدل نظری پژوهش و محاسبه ضرایب تاثیر از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. برای سازماندهی، خلاصه کردن اطلاعات، تهیه جداول، رسم نمودار و توصیف داده های جمع آوری شده از روش توصیفی استفاده شده است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه کارکنان شهرداری منطقه ۱۱ تهران که تعداد کل ۳۶۰ نفر بود که با استفاده از جدول مورگان تعداد حجم نمونه آماری ۱۸۶ نفر تعیین شد. در مدل تحلیلی هوش هیجانی متغیر مستقل و خودپنداره شغلی متغیر وابسته بودند. ابزار اصلی گردآوری اطلاعات، برای ارزیابی هوش هیجانی پرسش نامه فرم کوتاه هوش هیجانی گیگانس (۲۰۱۰) و جهت ارزیابی خودپنداره شغلی پرسش نامه شفیع آبادی و رضایی (۱۳۷۶) بود. نتایج نشان داد که هوش هیجانی با خودپنداره شغلی کارکنان شهرداری تهران رابطه معنی داری داشت.

کلیدواژه ها:

emotional intelligence ، occupational self-concept ، Tehran Municipality ، هوش هیجانی ، خودپنداره شغلی ، شهرداری تهران