تلفیق تئوری بیز با روش مونت کارلو جهت ارتقاء نتایج واسنجی مدل های هیدرولوژیکی

در این مقاله عدم قطعیت پارامترهای یک مدل بارش –رواناب با استفاده از تلفیق روش مونت کارلو و تئوری بیز تحت عنوان GLUE۱ مورد ارزیابی قرار می گیرد. برای شبیه سازی تبدیل بارش به رواناب از روش توزیعی – مفهومی مادکلارک استفاده گردید که در آن آبنمود رواناب حوزه از ترکیب رواناب سلول ها در یک شبکه مربعی بر مبنای روش زمان – مساحت شکل می گیرد. بکارگیری روش مونت کارلو برای تحلیل عدم قطعیت پارامترها، منجر به تعیین محدوده مناسب تغییرات پارامترها می گردد که این محدوده قابل اصلاح با اطلاعات جدید نیست. ولی در روش GLUE با تلفیق تئوری بیز، بهنگام سازی برای اصلاح عدم قطعیت پارامترها و همچنین محدوده پیش بینی ها و توزیع آنها با استفاده از اطلاعات جدید قابل انجام است. معیارهای نیکویی برازش برای تعیین عدم قطعیت پارامترها بنحوی انتخاب شد که وزن بیشتری به دبی های حداکثر در آبنمود نسبت به سایر بخش های آبنمود داده شود. در این مقاله شبیه سازی بارش – رواناب به همراه تحلیل عدم قطعیت پارامترها در حوزه قره سو واقع در حوزه کرخه مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاکی از برتری روش GLUE در تعیین محدوده بهینه پارامترهای مدل بارش – رواناب نسبت به روش مونت کارلو بود.

کلیدواژه ها:

مدل بارش- رواناب ، روش مونت کارلو ، تئوری بیز ، عدم قطعیت