تحلیل سیستمی بازده پروژه آبیاری تک کشتی برنج

مقدار دقیق بازده پروژه های آبیاری در دست نیست. بنابراین برنامه ریزی و طراحی شبکه های آبیاری بر اساس مقادیر غیر دقیق انجام می شود که منجر به نتایج مایوس کننده می گردد. هدف این پژوهش تحلیل داده های ارزیابی پروژه شبکه آبیاری پاشاکلا در مازندران می باشد که دارای سطح ایستابی کم عمق است. در این پژوهش از روشهای سیستمی و غیرسیستمی استفاده شده است. در روش سیستمی نفوذ عمقی و رواناب سطحی بعنوان اتلاف آب منظور نشده است. اما در روش غیر سیستمی این موارد جزء تلفات آب به حساب آمده است. بازده پروژه  آبیاری به روش سیستمی و غیر سیستمی که در آن تلفات نفود عمقی و رواناب جزء تلفات  محسوب شده است بترتیب ۸۷/۰و ۵۱/۰ می باشد. اما بازده پروژه آبیاری به روش غیر سیستمی که در آن نفوذ عمقی و رواناب جزء تلفات محسوب نشده اند ۸۵/۰ محاسبه شد که با مقدار آن به روش سیستمی مطابقت دارد. بطور کلی بازده پروژه آبیاری برای شرایط تک کشتی برنج با سطح ایستابی کم عمق بالاتر از پروژه های چند کشتی با سطح ایستابی عمیق است. هم چنین در پروژه های آبیاری تک کشتی با سطح ایستابی کم عمق، نفوذ عمقی جزء تلفات آب محسوب نمی شود زیرا سریعا به آب زیر زمینی پیوسته و بوسیله پمپاژ دوباره مصرف می شود. در این شرایط بازده یکسانی برای پروژه آبیاری به روش سیستمی و روش غیر سیستمی بدست آمد. بطور کلی پیشنهاد می شود که در ارزیابی پروژه های آبیاری از روش سیستمی که معتبرترند استفاده شود. هم چنین بنظر می رسد که در روش غیر سیستمی  نفوذ عمقی را نمی توان جزء اتلاف آب به حساب آورد.

کلیدواژه ها:

بازده آبیاری ، بازده انتقال ، بازده آبیاری برنج