ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی ۹ شهر استان اصفهان برای مصارف شرب با استفاده از سیستم استنتاج فازی

ارزیابی فازی، سطح اطمینانی برای قابلیت پذیرش آب برای مصارف شرب با استفاده از حدود تعیین شده توسط سازمان های مختلف و نظر کارشناس کیفیت آب ارائه می دهد. در این مطالعه از سیستم استنتاج نظریه فازی برای بررسی، تصمیم گیری و اظهار نظر در مورد کیفیت شیمیایی آب های زیرزمینی که به منظور شرب به کار می روند استفاده شده است. شیوه به کار رفته بر اساس نظریه مجموعه ها و منطق فازی و برای تعیین کیفیت آب از داده های نادقیق زیست محیطی و با استفاده از استانداردها و به صورت غیراحتمالاتی می باشد. مدل بهینه شده، با استفاده از قوانین فازی و ۲۹ نمونه آب زیرزمینی که از چاه های تامین آب شرب ۹ شهر مختلف استان اصفهان جمع آوری شده بودند، به دست آمد. این نمونه ها برای ۱۱ پارامتر شیمیایی آنالیز شدند ولی از اطلاعات ۹ پارامتر برای ارزیابی کیفیت آب استفاده شد. نتایج آنالیزها نشان داد که ۱۰ نمونه از آب های مورد مطالعه با سطح اطمینانی بین ۸۴ تا ۹۷ درصد در گروه مطلوب، ۹ نمونه با سطح اطمینان ۵۰ تا ۱۰۰ درصد در گروه قابل قبول و ۱۰ نمونه با سطح اطمینان ۵۰ تا ۹۵ درصد در گروه نامطلوب برای آشامیدن قرار گرفتند. همچنین، ۶۵ درصد از نمونه های مورد آزمایش درحد مطلوب یا قابل قبول برای آشامیدن می باشند.

کلیدواژه ها:

کیفیت آب شرب ، مجموعه فازی ، تابع عضویت ، مشخصه زبانی