بررسی تغییرات مرفولوژیکی سلول های کشت داده شده ی کبدی در معرض آلاینده ی بنزوآلفاپایرن در ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides)

کبد یکی از مهم ترین اندام های بدن جانوران محسوب می شود که به عنوان اندام سم زدا و پالایشگر سموم بدن شناخته می شود و در اغلب مطالعات توکسیکولوژیک به عنوان اندام هدف مورد استفاده قرار می گیرد. برای انجام این مطالعه، از ۸ عدد ماهی هامور معمولی نابالغ (نر و ماده به تعداد مساوی) استفاده شد. سپس ماهی بیهوش و سر آن ها از بدن جدا شد. بدن ماهی توسط الکل اتانول ۷۰% ضدعفونی و پس از جدا کردن بافت کبد، به قطعات ریز تقسیم و توسط آنزیم کلاژناز تیپ ۴ هضم شدند. سلول های کبدی به مدت ۲ هفته در دمای c °۳۰ و میزان ۲۰% (FBS: Fetal bovine serum) به همراه ITS (Insulin- transferin- selenium)  کشت داده شدند، سپس دوزهای آلودگی (µM ۱۰۰، µM ۱۰۰*۲ ،µM۱۰۰*۳) به نمونه ها اضافه و در زمان های صفر، ۶، ۱۲ و ۲۴ ساعت مطالعه شدند. مرفولوژی سلول ها توسط میکروسکوپ معکوس و درصد بقا توسط سنجش MTT (Methyl thiazolyl tetrazolium: متیل تیازول تترازولیوم) ارزیابی گردید. آنالیز مرفولوژی نشان داد که دوز ۱۰۰µm موجب القا ۵۰ درصد مرگ سلولی می شود و به کارگیری غلظت های پایین آلاینده بنزوآلفاپایرن طی تیمار ۲۴ ساعت اثر مهار تکثیر وابسته به دوز و زمان داشته و در دوزهای بالاتر باعث لیز شدن سلول­ها و نکروزیس می­ شود.

کلیدواژه ها:

ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides) ، تست سمیت ، کشت سلولی ، سلول های کبدی ، بنزوآلفاپایرن