بهینه یابی مدل عددی برداشت از آبخوان با استفاده از الگوریتم ژنتیک (مطالعه موردی: آبخوان ساحلی ارومیه)

مدل سازی به عنوان روشی کارآمد، با کمترین هزینه، امکان مطالعه پیچیدگی جریان آب زیرزمینی را برای مدیران فراهم می کند. همواره تعیین میزان برداشت بهینه از آبخوان یکی از پیچیده ترین مسائل پیش روی مهندسین علوم آب بوده است. هدف از این تحقیق، مدیریت بهره برداری بهینه از آبخوان دشت ساحلی ارومیه و تعیین نرخ بهینه پمپاژ چاه های بهره برداری است؛ تا با جلوگیری از برداشت بیش از حد آب زیرزمینی، بتوان دریاچه ارومیه را از بحران خشک شدن روزافزون نجات داد. در این پژوهش ابتدا مدل جریان آبزیرزمینی محدوده مورد مطالعاتی با استفاده از نرم افزار Visual MODFLOW (Ver ۴.۲) طراحی و ساخته شد، سپس چاه های منطقه مور مطالعه جهت بهینه کردن نرخ پمپاژ با توجه به ویژگی های ضریب هدایت هیدرولیکی و ضریب آبدهی ویژه، منطقه بندی گردیدند. در نهایت نرخ پمپاژ چاه های بهره برداری با توجه به هدف مورد نظر (کمینه سازی نرخ پمپاژ چاه های بهره برداری) و با استفاده از الگوریتم ژنتیک بهینه گردید.

کلیدواژه ها:

مدل سازی ، آب زیرزمینی ، آبخوان ساحلی ، شبیه سازی ، بهینه سازی ، ژنتیک الگوریتم