تاثیر تنش خشکی بر عملکرد گلرنگ

گلرنگ یکی از مهم ترین گیاهان در تناوب زراعی و پایدار کننده اقتصاد تولید در سیستم های کشاورزی مناطق نیمه خشک می باشد. گرچه عملکرد پایین این گیاه سبب کاهش رقابت آن با سایر گیاهان زراعی شده است ، ولی شناخت اختلاف میان ارقام کم بازده و پربازده تحت تنش خشکی می تواند گام اساسی در افزایش تولید این گیاه باشد. ارقام در مرحله گلدهی به حداکثر سرعت رشد محصول( CRG) رسیدند و بعد از آن کاهش سرعت رشد نشان دادند، کمبود رطوبت در مراحل رشد تکمه زنی و گلدهی موجب کاهش شدید سرعت رشد شد. قطع آبیاری در مرحله تکمه زنی و پرشدن دانه باعث کاهش(RGR) شد. نتایج بررسی ها نشان داده با قطع آبیار ی پس از پایان مرحله گلدهی یا شروع پر شدن دانه ضمن اینکه عملکرد دانه دچار افت چندانی نمی شود، در مصرف آ ب نیزصرفه جوئی خواهد شد. بررسی نتایج با استفاده از شاخص تحمل به خشکی، شاخص حساسیت به خشکی، پایداری غشاء سیتوپلاسمی و محتوای نسبی آب برگ ها، ژنوتیپ های متحمل به خشکی تعیین شدند .نتایح حاصل نشان داد که تنش شدید خشکی باعث کاهش معنی دار ارتفاع بوته، تعداد طبق در بوته، وزن هزار دانه، عملکرد، درصد روغن و میزان کلروفیل برگ شد. همچنین حساسیت این گیاه به برخی آفات از جمله مگس گلرنگ به ویژه در شرایط تنش خشکی منجر به محدودیت تولید آن شده است در نتیجه در شرایط تنش خشکی شدید به همراه شرایط سمپاشی نشده باعث کاهش 30.23 درصدی عملکردی آن گردید.

کلیدواژه ها:

گلرنگ ، تنش خشکی ، کاهش درصد روغن