مدیریت تلفیقی منابع آبی در محدوده حوضه آبریز دشت یزد-اردکان با تاکید بر پایداری زیست‎محیطی

با توجه به محدودیت منابع آبی، افزایش روزافزون نیاز به این منابع در همه زمینه‎ها و نیز تاثیر تغییرات اقلیمی بر منابع آبی، مدیریت بهینه منابع آبی و استفاده کارآمد از آن‎ها امری ضروری است. لازمه دست‎یابی به مدیریت بهینه، استفاده از تکنیک‎های مناسب بهینه‎سازی می‎باشد. در تحقیق حاضر که در محدوده حوضه آبریز دشت یزد-اردکان انجام گرفت، تکنیک‎های مختلف بهینه‎سازی شامل الگوریتم ژنتیک و الگوریتم ژنتیک چندهدفه مبتنی بر جواب غیر پست (NSGAП)، مورد استفاده قرار گرفتند. منابع آبی آبخوان زیرزمینی و آب انتقالی به‎صورت تلفیقی در نظر گرفته شد. اهداف مورد نظر عبارت بودند از حداکثر نمودن سود اقتصادی حاصل از برداشت آب با توجه به جنبه‎های کیفی پایداری آبخوان، حداقل نمودن عدم تامین نیاز کاربران و تعادل بخشی آبخوان. به منظور دسترسی به مقدار آب قابل برداشت آبخوان زیرزمینی از مدل مادفلو برای شبیه‎سازی آبخوان استفاده شد و بیلان آبی در گام‎های زمانی ماهانه به‎دست آمد. نتایج نشان داد الگوریتم ژنتیک NSGAП، توانایی بیشتری در تخصیص بهینه منابع آبی منطقه دارد. در ضمن چنان‎چه به‎جای استفاده از ذخیره قابل برداشت هر ماه، از مجموع ذخایر قابل برداشت سالانه سفره، استفاده شود، نتایج بهتری به‎دست می‎آید.

کلیدواژه ها:

بهینه‎سازی ، الگوریتم ژنتیک ، مدیریت منابع آبی ، مادفلو ، پایداری زیست محیطی