تحلیل عدم قطعیت شبیه سازی منحنی های شدت مدت فراوانی در سناریوهای تغییر اقلیم با استفاده از مدل مولد آب و هوا (مطالعه موردی: تهران)

این پژوهش به ارزیابی تغییرات منحنی های شدت- مدت- فراوانی۱ در آینده با مدل منطقه ای PRECIS پرداخته و برای تعیین عدم قطعیت پیش بینی از مدل K-NN WG استفاده می نماید. از سناریوی تغییر اقلیم تاریخی که از تصویر شرایط کنونی در آینده بدست آمد برای تولید حد پایین و از سناریوی انتشار B۲ به عنوان سناریوی مرطوب برای تولید حد بالای باند اعتماد پیش بینی استفاده گردید. در مدل WG از دو مکانیزم برزدن۲ و ایجاد آشفتگی۳ برای تولید داده های تصادفی استفاده گردید. مطالعه موردی در بر روی ایستگاه مهرآباد تهران برای دوره تاریخی ۱۹۹۹ – ۱۹۵۹، دوره پیش بینی ۲۱۰۰-۲۰۷۰، برای زمان تداوم رگبار تا ۳ ساعت و دوره های بازگشت۲، ۵، ۱۰، ۲۰، ۵۰ و ۱۰۰ ساله صورت گرفت. مقایسه دو سناریوی تغییر اقلیم و شرایط پایه منحنی های شدت مدت فراوانی نشان دهنده ی افزایش مقادیر و همچنین شدت بارش های حدی بود به طوری که بیشینه بارش برای تداوم ۱۰ دقیقه تا ۳ ساعت در آینده تحت سناریوهای تاریخی و مرطوب به ترتیب ۲۶ و ۳۱ درصد نسبت به زمان فعلی افزایش یافت. مقایسه بین سناریوی مرطوب و تاریخی به طور میانگین نشان دهنده ی ۸/۴ درصد اختلاف بین این دو سناریو بود. اختلاف کم میان مقادیر حاصل از سناریوی تاریخی به عنوان حد پایین تغییرات و سناریوی مرطوب به عنوان حد بالای تغییرات رگبارهای حدی در آینده، اولا نشان دهنده دقت مناسب مدل PRECIS در شبیه سازی بارش برای منطقه مطالعاتی بوده و ثانیا نشان دهنده افزایش محتمل شدت رگبارهای طراحی مورد استفاده برای مقاصد مدیریت سیلاب شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، عدم قطعیت ، پیش بینی منحنی شدت مدت فراوانی ، مدلWG ، PRECIS