بررسی آزمایشگاهی تاثیر دیوار آببند بر کاهش نفوذ شوری در آبخوانهای ساحلی با استفاده از تکنیک پردازش تصویر

شناخت مسئله نفوذ آب شور در آبخوان های ساحلی، نقش موثری بر مدیریت منابع آب زیرزمینی مناطق ساحلی دارد. در این تحقیق کاهش نفوذ شوری در یک آبخوان ساحلی در مقیاس آزمایشگاهی با در نظر گرفتن دیوار آب بند و بدون دیوار آب بند، محیط همگن و ناهمگن در حالت ماندگار بررسی شده است. برای این منظور، با تعریف سناریوهای مختلف در آزمایشگاه، پارامترهای موثر در مساله در نظر گرفته شده و جهت تسهیل در تحلیل پسرفت شوری، بی بعد شدند. داده های آزمایشگاهی با استفاده از تکنیک پردازش تصویر آنالیز گردید و خطوط همغلظت ۵%، ۹۵% و ناحیه انتقالی آبشور مابین این خطوط (ناحیه پراکندگی هیدرودینامیکی آب شور) مشخص گردید. نتایج نشان داد در محیط ناهمگن میزان پیشروی گوه آب شور افزایش یافته و میزان تاثیرگذاری اجرای دیوار آب بند در محیط همگن بیشتر از محیط ناهمگن می باشد. حداکثر اثرگذاری اجرای دیوار آب بند در کاهش درصد پیشروی گوه آب شور در محیط همگن ۱۰۰% و در محیط ناهمگن ۹۲% به دست آمد. بهترین محل قرارگیری دیوار آب بند در این پژوهش با توجه به ابعاد طولی ۱ و ارتفاع ۰/۶ متری مخزن آزمایش، در ۰/۸ متری از کف و در فاصله ۰/۲ متری از مرز آب شور به دست آمد. از نمودارهای بی بعد حاصل می توان در طراحی بهینه دیوار آب بند در شرایط واقعی کمک گرفت.

کلیدواژه ها:

نفوذ شوری ، آبخوان ساحلی ، دیوارآببند ، آب شیرین ، تکنیک پردازش تصویر