پهنه بندی آستانه کمبود بارش بر اساس آنتروپی شانون در حوضه آبریز کرخه

انتروپی یک پیشامد، مشخصه ای از توزیع احتمال آن است که میانگین یکنواختی رخداد آن پیشامد را نشان می دهد. در مطالعات آب و هواشناسی از این تئوری استفاده می شود. در این تحقیق یکنواختی کمبود بارش با استناد به مفهوم انتروپی شانون و بصورت ۱۲ ماهه متحرک در حوضه آبریز کرخه در ایران بررسی می شود. عدد انتروپی کمبود بارش بعنوان شاخص انتروپی کمبود بارش معرفی شده و وجود خشکسالی با توجه به متوسط انتروپی کمبود بارش در سال های ۱۹۵۰-۲۰۱۸ تعیین می شود. ارزیابی این روش در مقایسه با شاخص بارش- تبخیر و تعرق استاندارد (SPEI)، برای حوضه آبریز کرخه در جنوب غربی ایران و در الگوهای مکانی-زمانی انجام می شود. نتایج ارزیابی مکانی و زمانی بیانگر شباهت شاخص انتروپی با شاخص SPEI در مقیاس زمانی بلند مدت در سطح حوضه است. در مناطق با متوسط بارش بیشتر، حساسیت انتروپی به یکنواختی بارش است و با کاهش یکنواختی بارش که یکی از عوامل خشکسالی است، انتروپی کاهش می یابد. در مناطق با متوسط بارش کمتر، حساسیت انتروپی به حجم بارش هاست و با کاهش حجم بارش ها انتروپی کاهش می یابد. متوسط دراز مدت انتروپی کمبود بارش آستانه شروع خشکسالی را به خوبی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

انتروپی شانون ، پهنه بندی خشکسالی ، شاخص استاندارد تبخیر و تعرق پتانسیل ، کمبود بارش