بررسی اثر سرب و کادمیم بر زنده‌مانی و محتوای قندهای محلول در نهال های مورد (Myrtus communis)

حضور فلزات سنگین از جمله سرب و کادمیم یکی از مهمترین تنش های محیطی است که می تواند منجر به کاهش رشد و تولید انواع اکسیژن های واکنشگر شود. قند های محلول از اسمولیت های سازگار هستند که در شرایط خشکی تجمع یافته و ممکن است به عنوان عامل اسمزی و یا محافظان اسمزی عمل نمایند. در این تحقیق زنده مانی و میزان تجمع قندهای محلول در نهال های مورد در غلظت‌های مختلف سرب و کادمیم مورد مطالعه قرار گرفته است. نهال‌های دو ساله مورد به مدت 70 روز توسط محلول های سرب و کادمیم در غلظت های 200، 500 و 1000 میلی گرم بر لیتر و در سه تکرار مورد آبیاری قرار گرفتند. میزان قند های محلول به روش Kochret اندازه گیری شد. آنالیزهای آماری به وسیله نرم افزار SPSS و مقایسه میانگین ها با استفاده از آزمون دانکن انجام شد. براساس نتایج حاصل، افزایش غلظت سرب و کادمیم باعث افزایش میزان قند های محلول در گیاه مورد گردید که این امر به دلیل نقش قند های محلول در تنظیم اسمزی می باشد. میزان قند های محلول در غلظت های 200 و 500 میلی گرم بر لیتر سرب در حد میانه شاهد و غلظت 1000 میلی گرم بر لیتر قرار گرفت. بیشترین مقدار قند های محلول در غلظت 1000 میلی گرم بر لیتر سرب به دست آمد. افزایش غلظت کادمیم تا غلظت 500 میلی گرم بر لیتر تأثیری بر میزان قند های محلول نداشت ولی افزایش غلظت کادمیم تا غلظت 1000 میلی گرم بر لیتر به طور معنی داری موجب افزایش قند های محلول شد. نتایج آزمایش همچنین نشان داد با افزایش غلظت سرب و کادمیم میزان زنده‌مانی نهال های مورد کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

قند های محلول ، مورد ، فلزات سنگین ، اسمولیت ، روش Kochret