ارزیابی و تحلیل نقش ابزارهای یادگیری سازمانی در بهبود بازده منابع انسانی بر اساس رویکرد تاپسیس فازی (مطالعه موردی: شهرداری همدان)

اهمیت بهره وری و لزوم بررسی آن با توجه به سطوح رقابتی، پیچیدگی فن آوری، تنوع سلیقه ها، کمبود منابع و سرعت تبادل اطلاعات بر کسی پوشیده نیست. بهره وری منابع انسانی یکی از مهمترین عواملی است که در پیشرفت هر سازمان نقش ایفا می کند. امروزه به بهره وری منابع انسانی و تعیین جایگاه انسان و سهم وی در تولید کالا و ارائه خدمات بیش از پیش توجه می شود و یکی از استراتژی های بهره وری توجه به نقش منابع انسانی است. بهره وری منابع انسانی یعنی به حداکثر رساندن استفاده از منابع انسانی به طریق علمی به منظور کاهش هزینه ها و رضایت کارکنان، مدیران و مصرف کنندگان به منظورحرکت در جهت اهداف سازمان با کمترین زمان و حداقل هزینه. به زعم سوما نت بهره وری منابع انسانی از دیدگاه مدیران یعنی دستیابی به همه چیز با هم توام با عملکرد موثر. از طرفی یادگیری سازمانی نوعی توانایی است که همه سازمانها باید آنرا دریابند وتوسعه دهند. دلیل این نکته این است که هر قدر سازمانها در امر یادگیری سازمانی پیشرو باشند.بهتر می تواننداشکالات خود را تشخیص دهند و اشتباهات را تصحیح کنند. بنابراین با وجود یادگیری درسطح سازمان فوق می توان ضمن شناسایی اشکالات واشتباهات موجود وموثر بر بهره وری منابع انسانی، در مجموعه مورد نظر بر مشکل اشاره شده فوق نیز فائق آمد.

کلیدواژه ها:

بهره وری ، فناوری ، منابع ، یادگیری سازمانی ، منابع انسانی