بررسی مفهوم آرمانشهر و نمود آن در شهرسازی دوره ساسانیان نمونه موردی: شهر تاریخی گور (فیروزآباد)

آرمانشهر گرایی یا اتوپیا از دیرباز مسئله ای مهم در میان بشر و جامعه مدنی بوده و عمری به اندازه تولد اندیشه و تفکر در انسان دارد، از این رو اندشمندان بسیاری به تدوین، تشریح و ترسیم آرمانشهر از دیدگاه خود در اصول کلی عدالت محوری، انسجام همگانی و قانون مداری پرداخته و طبیعی است که عده ای نیز به تشریح ضد اتوپیا در قالب ناامیدی، نابودی و نفی جهان بپردازند. روش تحقیق به صورت توصیفی پیمایشی و جمع آوری اطلاعات ازمنابع کتابخانه ای و اینترنتی بوده است. هدف از این پژوهش بررسی مفهوم آرمانشهر و نمودهای کالبدی آن در شهرسازی دوره ساسانی (نمونه موردی شهرگور) می باشد. از ویژگی بارز و مهم شهرسازی ساسانیان می توان نظام عادلانه در برخورد با انسان ها، نظم، سلسله مراتب، توجه به طبیعت و عناصری چون آب، آتش و فضای سبز و ایجاد لایه های طبقاتی حکومتی و سکونتی از حکمرانان تا مردم عادی چنانچه افلاطون این اصل را به تشریح در کتاب جمهوری خود که نمونه ای تاثیر گذار در تدوین آرمانشهرهای بعد از خود می باشد عنوان کرده است. شهر گور به عنوان نخستین شهر دایراه ای ایران تا حدودی اندیشه های مربوط به ایجاد آرمانشهر را تداعی می کند. بدیهی است با استفاده مناسب و هدفمند از اصول به کار رفته در تعاریف آرمانشهر در قالب ضوابط و قوانین در احداث شهرهای جدید می توان از مشکلات ناشی از عدم توجه به نکات اساسی و اولیه که در آینده منجر به مشکلات حاد و غیر قابل حل خواهد شد به مقدار زیادی کاست.

کلیدواژه ها:

آرمانشهر ، عدالت محوری ، شهرسازی ، ساسانیان ، شهرگور