بررسی روند تغییرات کاربری حاشیه شرق دریاچه ارومیه با تاکید بر شوری خاک به روش شی گرا

خشک شدن دریاچه ارومیه تاثیر فراونی بر محیط اطراف خود دارد. شوری خاک حاشیه دریاچه، افزایش ریزگردهای نمکی و کاهش کشاورزی معمول در این منطقه از جمله اثرات این خشکی است. با برنامه ریزی صحیح و مطالعات گسترده می توان کمبودهای ایجاد شده را به فرصت تبدیل کرد و از آن حداکثر بهره را برد. در پژوهش حاضر با استفاده از تصاویر مربوط به لندست ۵ و ۸ تغییرات ایجاد شده در نوع کاربری ها و پوشش گیاهی منطقه از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ مورد بررسی قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل تصاویر با استفاده از روش های شی گرا صورت گرفته است و میزان شوری خاک با استفاده از شاخص های شوری و طی سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ محاسبه شده است. تغییرات کاربری به روش شی گرا در نرم افزار Ecognation به دست آمده و محاسبات مربوط به میزان تغییرات با استفاده از نرم افزار Arc map و Excel انجام گرفته است. مطالعه بر روی ۴ دوره ۲۰۰۰، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۰ که تصاویر لندست ۵ می باشند و تصویر نهایی که مربوط به لندست ۸ بوده و سال ۲۰۱۶ می باشد. تصاویر مربوط به هر سال ابتدا ب روش شی گرا به ۹ طبقه آب، شوره زار، نمک جدید، مراتع و مراتع ضعیف، شهر، زراعت، زمین بایر و باغ طبقه بندی شده است. پس از طبقه بندی میزان تغییرات طی این سال ها به دست آمده است. نتایج نشان دهنده کاهش ۲۵.۴۳درصدی میزان آب و افزایش ۲۱.۰۳ درصدی شوره زارها طی سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ می باشد.

کلیدواژه ها:

دریاچه ارومیه ، شوری ، لندست ، تغییرات کاربری ، شی گرا