دوچرخه سواری، گزینه اصلی حمل و نقل پایدار و پیش نیازهای مطالعاتی

تا همین اواخر، حتی در کشورهای پیشرفته نیز ایمنی حرف نخست مطالعات و طراحی های صنعت حمل و نقل بود. تنها ده سال قبل، عده اندکی می توانستند پیش بینی کنند که مصرف انرژی و تولید آلاینده ها، به انداره ایمنی پررنگ شود. امروزه چه بعنوان یک کشور پیشرفته، چه بعنوان یک کشور عضو پیمان کیوتو، و حتی بعنوان یک کشور عضو سازمان ملل متحد(بر اساس بیانیه پایانی شانزدهمین کنوانسیون تغییرات آب و هوایی)، همه پذیرفته اند که صنعت حمل و نقل باید کاهش جدی آلودگی را در عین رعایت الگوهای مصرف انرژی، در دستور کار خود قرار دهد. اگر چه صنعت حمل و نقل تنها تولید کننده آلودگی نیست، بدلیل سهم بالای ان در آلودگی هوا و سایر منابع زیست محیطی، پله نخست اطلاحات بشمار میرود. در کشور ما اهمیت این موضوع دو چندان نیز هست چرا که مطالعات متعددی نشان داده اند چه در زمینه مصرف انرژی، چه در زمینه تکنولوژیهای نوین و چه در زمینه آلودگی های زیست محیطی، کشور ما رتبه های خوبی کسب نکرده است. توجه به حمل و نقل پایدار در کشور ما سابقه چندانی ندارد. مترو یکی از تجربه های موفق در این زمینه است که متاسفانه علیرغم تلاشها سرعت پیشرفت مناسبی ندارد. دوچرخه سواری نیز در چند مطالعه و تجربه پراکنده مانند مناطق 8 و 16 تهران مورد توجه قرار گرفته است ولی عدم توجه کافی به ملزومات مهندسی و مطالعات لازم، غالب این تلاشها را با شکست نسبی مواجه ساخته است. در این مطالعه تلاش شده تا پیش نیازهای مطالعاتی دوچرخه سواری و ملزومات آن بعنوان مقدمات اجرایی شدن در کشورمان مورد واوکاوی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

دوچرخه سواری ، حمل و نقل پایدار ، آلودگی هوا ، مسیرهای ویژه دوچرخه