مطالعه نگرش های شهرسازی دوران معاصر و کاربرد آن در مدیریت بحران شهری

شهرها از آغاز پیدایش، فرم و ساختار خاصی جهت رشد انتخاب نموده و در گذر زمان نیز گسترش می یابند امابه دلیل تمرکز جمعیت و سرمایه های اقتصادی، در مقابل حوادث طبیعی به شدت آسیب پذیرند. دانش شهرسازیمی تواند با تبیین اصول و مفاهیم خود، مدیریت لازم جهت کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر این حوادث رابهبود بخشد. شهرها دارای کالبدی هستند که هر یک فعالیتی را در خود جای داده است و مجموع آن ها فضایشهری را می سازند و به آن هویت می بخشند. بحران در زندگی امروز جزء جدایی ناپذیر زندگی انسان هاست.اما با برنامه ریزی صحیح قبل از وقوع بحران و داشتن طرح های مدیریتی پس از وقوع بحران می توان به میزانقابل توجهی از تلفات و خسارات کاست. مدیریت بحران ارتباط تنگاتنگی با مباحث برنامه ریزی و مدیریتشهری و شهرسازی دارد. با به کارگیری اصول و ضوابط شهرسازی و تبیین مفاهیم موجود در این دانش مانند فرم،بافت و ساخت شهر، کاربری اراضی، سلسله مراتب شهری، شبکه ارتباطی و زیرساخت های شهری و... می توانتا حد زیادی اثرات و تبعات ناشی از حوادث طبیعی را کاهش داد. نظریه ها و رویکردهای شهرسازی می تواننددر الگودهی و توسعه پایدار شهرها نقش مثبت یا منفی ایفا نمایند. این امر در شهرها و مناطق حادثه خیز، و آمادگیدر برابر بحران حساسیتی مضاعف می یابد. به طور کلی نگرش جامع به برنامه ریزی و طراحی شهری به ویژهبهره گیری از سوابق، رویکردها و نظریه های موفق گذشته و معاصر می تواند به حل مسائل شهری و توسعهشهرها و مناطق می تواند به پایداری و توسعه پایدار شهرها بیانجامد. این مقاله با استفاده از روش اسنادی وکتابخانه ای، اطلاعات را گردآوری و تحلیل نموده است.

کلیدواژه ها:

شهرسازی ، مدیریت بحران ، مسائل شهری