تاثیر روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده (ISTDP) بر کاهش نشانگان روانشناختی در بیماران دچار شخصیت ضد اجتماعی

گاهی موانع و مشکلاتی در زندگی آدمی پدید می آید که سازگاری و در نتیجه تعادل روانی فرد را برهم میزند و باعث بروز اختلالات روانی میشود. هدف پژوهش تعیین تاثیر روان درمانی پویشی کوتاهمدت فشرده بر کاهش نشانگان روانشناختی در بیماران دچار اختلال شخصیت ضد اجتماعی بود. طرح پژوهش کارآزمایی تصادفی کنترل شده با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه مردان ۴۵-۱۹ سال مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی بود. تعداد ۱۶ نفر با توجه به تحقیقاتمشابه، به شیوه در دسترس، انتخاب و با روش تولید اعداد تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهشمقیاس چند محوری میلون ۳ و چک لیست نشانه های بیماری ۹۰ سوالی تجدیدنظر شده بود. تجزیه و تحلیل داده ها با spss-۱۹ وبه روش تحلیل واریانس چند متغیری انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد بین هر دو گروه در مولفه های اضطراب، پرخاشگری،افسردگی، شکایتهای جسمانی، وسواس-اجبار، ترس مرضی، روانپریشی، و افکار پارانوئیدی تفاوت معنادار وجود دارد و تنها در مولفه حساسیت در روابط بین فردی(P> ۰/۰۵، (=۳۵/۱ F، تفاوت بین دو گروه معنادار نبود. با توجه به نتایج میتوان گفت روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده برای کاهش نشانگان روانشناختی بالینی بیماران دچار اختلال شخصیت ضد اجتماعی تاثیر دارد و به عنوان یک روش درمانی مطلوب میتواند مورد استفاده قرار بگیرد. از این روش درمانی برای برخی مراکز نگهداری از بیماران ضد اجتماعی مثل اردوگاه ها، مراکز تربیتی، ندامتگاه ها و زندانها مفید است.

کلیدواژه ها:

روان درمانی پویشی کوتاه مدت ، نشانگان روانشناختی بالینی ، اختلال شخصیت ضد اجتماعی