اثر آرایش کاشت و مقادیر آب در آبیاری قطره ای بر عملکرد سیب زمینی

به منظور بررسی اثر سه سطح آب آبیاری در سه آرایش کاشت در آبیاری قطره­ای بر عملکرد سیب­زمینی، آزمایشی به صورت اسپلیت­پلات در قالب بلوک­های کامل تصادفی در  سه منطقه مشهد، اردبیل، و دماوند با شرایط آب و هوایی متفاوت طی دو سال متوالی (۱۳۸۲ و ۱۳۸۳) اجرا شد.  طرح دارای ۹ تیمار شامل سه آرایش کاشت (تیمار B۱: یک ردیف کاشت روی هر پشته با فاصله ۷۵ سانتی­متر بین ردیف­ها با یک نوار قطره­ای، تیمار B۲: دو ردیف کاشت روی هر پشته با فاصله ۳۵ سانتی­متر و یک نوار آبیاری بین آنها (فاصله لوله­ها یا شیارها ۱۲۵ سانتی­متر)، و تیمار B۳: دو ردیف کاشت روی هر پشته با فاصله ۴۵ سانتی­متر و یک نوار آبیاری بین آنها (فاصله لوله­ها یا شیارها ۱۵۰ سانتی­متر) و سه سطح ۶۰، ۸۰، و ۱۰۰ درصد تامین آب مورد نیاز گیاه بود.  نتایج بررسی­ها جداگانه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.  از نظر آرایش کاشت در هر سه منطقه، تیمار آرایش کاشت B۲، بیشترین عملکرد کل و عملکرد قابل ارائه به بازار و غده­های ۳۵ تا ۵۵  میلی­متری را دارا بود.  همچنین کارایی مصرف آب آبیاری در آرایش کاشت B۲ برتر از دو آرایش کاشت دیگر بود.  کاهش سطح تامین آب آبیاری در زراعت سیب­زمینی، باعث کاهش عملکرد غده و محصول قابل ارائه به بازار شد.  تولید غده­های ۳۵ تا ۵۵ و بزرگ­تر از ۵۵ میلی­متری در آبیاری با تامین ۱۰۰ درصد نیاز آبی در دو منطقه اردبیل و مشهد، نسبت به آبیاری­های دیگر برتری معنی­داری داشت.  نتایج مشابهی برای کارایی مصرف آب آبیاری به دست آمد و نشان داد که آبیاری به میزان ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه سیب زمینی به روش آبیاری قطره­ای، مناسب و قابل توصیه است.