یادگیری توالی حرکتی ضمنی در نارساخوانی ادراکی و زبانشناختی: آزمون فرضیه نقص خودکاری

هدف مطالعه حاضر بررسی خودکاری در زیرمجموعه های نارساخوانی از طریق مقایسه ی یادگیری توالی حرکتی ضمنی در نارساخوانهای ادراکی، زبانشناختی و کودکان عادی بود. بدین منظور ۲۰ کودک مبتلا به نارساخوانی ادراکی، ۲۰ کودک مبتلا به نارساخوانی زبانشناختی و ۲۲ کودک عادی از بین مراجعین مراکز اختلالات یادگیری شهر تبریز و مدارس ابتدایی به صورت در دسترس انتخاب و ابزارهای مطالعه بر روی آنها اجرا گردید. ابزارها شامل چک لیست نشانگان نارساخوانی، آزمون هوشی تجدید نظر شده وکسلر کودکان، آزمون خواندن پوراعتماد و تکلیف کامپیوتری زمان واکنش متوالی بود. نتایج نشان داد که بین کودکان نارساخوان ادراکی و زبانشناختی در شاخصهای خطاهای اساسی و خطاهای وقت گیر تفاوت معناداری در سطح ۰۵/۰p< وجود داشت. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که در متغیر ترکیبی اثر سرعت (زمان واکنش) و دقت (پاسخ صحیح) تفاوت معناداری (در سطح ۰۵/۰p<) بین سه گروه وجود نداشت. همچنین نتایج آزمون بین گروهی نشان داد که در اثر سرعت و دقت یادگیری توالی حرکتی ضمنی تفاوت معناداری در سطح ۰۵/۰p< وجود ندارد. یافته های این مطالعه حاکی از فقدان نقص خودکاری حرکتی در زیرمجموعه های اختلال نارساخوانی است.

کلیدواژه ها:

نارساخوانی ادراکی ، نارساخوانی زبانشناختی ، یادگیری توالی حرکتی ضمنی ، نقص خودکاری