صلح و نوع دوستی در آثار سعدی

ادبیات فارسی بستری بسیار مناسب برای ترویج صلح و بشردوستی است. شاعران و نویسندگان زیادی در آثار خودصلح و همدلی را ترویج و تبلیغ کرده اند؛ چراکه تاریخ بشر همواره گواه جنگ و کشتار بوده و همزمان صلح جزوآرمان های دیرینه بشر به حساب می آمده است. سعدی ازجمله شاعرانی است که عشق و نوع دوستی، جنگ ستیزی ودوری از خشونت، دادخواهی و ظلم ستیزی را در آثار خود به وضوح بیان می کند و همواره حاکمان را به صلح طلبی فرامی خواند. در این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است، نگاه سعدی به صلح و بشردوستی موردبررسیقرار گرفته است.نگاه سعدی به مقوله صلح و بشردوستی نگاهی اجتماعی است. او بشارتدهنده صلح و بشردوستی است و چون کرامتانسان و آزادی او در نظرش اهمیت فراوان دارد، غایت آرزویش تفاهم میان ملتها و از بین رفتن خصومت ها و کدورت هااز جوامع انسانی است وی پس از آشنایی با ملل و نحل گوناگون این نکته را دریافته است که دغدغه ها و آرمان های بشریکی است؛ هرچند محدودههای جغرافیایی و مرزهای ظاهری آنها را از هم دور ساخته است.سعدی شاعری بسیار صلح طلب و نوعدوست است که به عنوان مصلحی اجتماعی و حکیمی جهان دیده، با بیان زشتی ها ودرد و رنج های بشر، شیوه درست زیستن و نوع دوستی و مهربانی را نیز آموزش داده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات فارسی ، سعدی ، صلح ، دوستی ، نوع دوستی