تاثیر سبک فرزندپروری بر یادگیری در دوران کودکی: نقش واسطه ای خودکارآمدی والدین

مطالعه حاضر تاثیر سبک والدینی را بر یادگیری در دوران کودکی و همچنین نقش خودکارآمدی والدین به عنوان یک عامل میانجی بررسی می کند. در حوزه های آموزشی و روانشناسی، به طور فزاینده ای تشخیص داده می شود که والدین تاثیر قابل توجهی بر یادگیری و رشد فرزندان خود دارند. نمونه گیری هدفمند و داده ها در مدت ۳ ماه از والدین دانش آموزان جمع آوری شد. فرضیه ها با استفاده از نرم افزار مدل سازی معادلات مورد آزمون قرار گرفتند. یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که سبک فرزندپروری مقتدرانه با نتایج یادگیری در بین دانش آموزان ارتباط مثبت دارد. علاوه بر این، نقش میانجی خودکارآمدی والدین آزمایش شده است و ثابت شده است که میانجی بالقوه بین سبک بالا با اتخاذ انواع شیوه های فرزندپروری بهینه توسط والدین در دوران کودکی، از جمله حساسیت مادر و پاسخگویی به نیازهای کودکان، رفتار گرم و محبت آمیز والدین، و نظارت مرتبط است. از این رو، پایین با فرزندپروری اجباری یا خشن و همچنین تمایل به تسلیم آسان در هنگام مواجهه با مشکلات والدین مرتبط است. مطالعات بیشتری در مورد رابطه بین سبک فرزندپروری، خودکارآمدی والدین و نتیجه یادگیری مورد نیاز است. برنامه های فرزندپروری آینده همچنین میتواند بر افزایش درک والدین از نیاز به مشارکت والدین در فعالیتهای بیانی و راهنمایی تمرکز کند. این می تواند به آنها کمک کند تا خودکارآمدی والدین خود را حتی بیشتر افزایش دهند. در نهایت، پیامدهای آن برای والدین، فرزندان و معلمان مورد بحث قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

سبک فرزندپروری ، پیامد یادگیری ، خودکارآمدی والدین ، دوران کودکی