ساخت و بررسی ویژگی های روان سنجی آزمون دایکوتیک هجای بی معنی در بزرگسالان هنجار فارسی زبان

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 137

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JRRS-11-2_007

تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1401

چکیده مقاله:

مقدمه: بازشناسی گفتار دایکوتیک شامل ارائه همزمان محرکات رقابتی به گوش راست و چپ می باشد کهجهت بررسی برتری نیمکره های مغزی از نظر عملکرد زبانی و توانمندی های پردازش شنیداری در کودکان و بزرگسالان مورد استفاده قرار می گیرد. این مطالعه با هدف ساخت نسخه فارسی آزمون دایکوتیک هجای بی معنی و بررسی ویژگی های روان سنجی آن انجام شده است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع ابزارسازی و غیر تجربی با الگوی متدولوژیکالاست که شامل سه بخش اصلی ساخت نسخه فارسی آزمون دایکوتیک هجای بی معنی، بررسی روایی محتوا با استفاده از نسبت روایی محتوا و اجرای آن بر روی ۸۰ فرد جوان و هنجار ۱۸ تا ۲۵ سال (۴۰ مرد و ۴۰ زن) با میانگین سنی ۲۸/۲ ± ۱۶/ ۲۱ سال به منظور بررسی اعتبار آزمون (ثبات درونی و آزمون- بازآزمون) می باشد، که با توجه به معیارهای ورود به مطالعه، از بین دانشجویان دانشگاه های تهران انتخاب شده بودند.یافته ها: نسبت روایی محتوا برای هر یک از گزینه های آزمون بالاتر از ۶۲/۰ بود. ضریب Cronbach's alpha و همبستگی بین رده ای به ترتیب ۸۶/۰ و ۷۵/۰ همبستگی آزمون- بازآزمون بعد از ۲ تا ۴ هفته، ۸۳/۰ محاسبه شد.نتیجه‎گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد که نسخه فارسی آزمون دایکوتیک هجای بی معنی تولید شده از روایی محتوا و اعتبار قابل قبول برخوردار بوده و می توان از آن در تحقیقات بالینی و پژوهشی استفاده نمود.

نویسندگان

عبداله موسوی

Assistant Professor, Department of Otolaryngology, School of Medicine, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

اسماء خدیو

MSc Student, Department of Audiology, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran

احمدرضا ناظری

Faculty Department of Audiology, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran

عنایت اله بخشی

Assistant Professor, Department of Biostatistics, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran

بهروز محمودی بختیاری

Associate Professor, Department of Performing Arts, College of Fine Arts, University of Tehran, Tehran, Iran

نسرین قنبری

Department of Audiology, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran