طراحی مدل توسعه کارآفرینی کشاورزی پایدار در بین زنان روستایی (مطالعه موردی استان کردستان)

هدف از پژوهش حاضر، سنجش تعیین کننده­های توسعه کارآفرینی کشاورزی پایدار در بین زنان روستایی استان کردستان است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنان کارآفرین ساکن در مناطق روستایی استان کردستان (شهرستان­های سنندج، مریوان، سقز و بانه) که از سال ۱۳۹۰ تا پایان سال ۱۳۹۶، در زمینه کشاورزی مشغول به فعالیت بوده، می­باشد. ۱۰۰ نفر از افراد مذکور به صورت طبقه­ای تصادفی ساده انتخاب و اطلاعات لازمه با استفاده از ابزار تحقیق جمع­آوری شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه­ی محقق ساخته­ای است که روایی آن به صورت محتوایی (صوری) و سازه­ای و پایایی آن با استفاده از پایایی ترکیبی مورد تایید قرار گرفته است. تحلیل داده­ها از طریق تحلیل همبستگی و الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم­افزارهای  SPSS  و Smart PLS  انجام شده است. مدل ارزیابی شده در پژوهش از شاخص­های برازندگی قابل قبولی برخوردار بود. مدل­سازی معادلات ساختاری نشان داد، مولفه­های اجتماعی (۴۳۸/۰= γ، ۶۶/۵ = t)، بازاریابی (۳۶/۰= γ، ۴۱/۳ = t)، سیاست­گذاری (۳۳۶/۰= γ، ۸۸/۴ = t)، فردی روانی (۲۸۴/۰= γ، ۷/۳ = t) و فنی (۲۳۱/۰= γ، ۶۲/۲ = t) تبیین کننده­ی حدود ۶۲ درصد از تغییرات متغیر قابلیت کارآفرینی کشاورزی و این متفیر نیز (۵۵۵/۰= γ، ۶۲/۸ = t) جمعا تببین کننده ۲/۴۰ درصد از تغییرات توسعه کارآفرینی کشاورزی پایدار زنان روستایی مورد مطالعه می­باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه کارآفرینی ، زنان کارآفرین ، کارآفرینی کشاورزی ، کردستان ، معادلات ساختاری