بررسی نهشته های تراس های پلیو-کواترنری حوضه ی آبریز اهرچای علیا

منطقه­ی بالادست حوضه­ی اهرچای به علت کوهستانی بودن سرشاخه­هایش در معرض فرسایش است. بیشتر سرشاخه­های حوضه دایمی بوده، شاخه­ها در منطقه ی هموار به رود مئاندری تبدیل می­شوند. دشت ازومدل ورزقان، به وسیله­ی فعالیت آتشفشانی در نزدیکی روستای صغندل به وجود آمده است. بدین صورت که بعد از انسداد، به وسیله مواد رسوبی پر شده و به دشت تبدیل شده است. حفر بستر توسط اهرچای باعث ایجاد ترانشه و نمایان شدن رسوبات دریاچه­ای می شود. بارندگی و ذوب برف­ها در فصل بهار و اواخر زمستان موجب طغیان رودخانه و فرسایش و حمل رسوبات می­شود. در مناطق دارای شیب ملایم­تر، رسوبات رودخانه ته­نشست شده، در مناطق پایکوهی و پست تراس­های آبرفتی تشکیل می دهند. این پژوهش ویژگی­های ژئومورفیک نهشته­های این تراس­ها را مورد بررسی قرار داده است. بدین منظور ۱۵ نمونه از نهشته­های تراس­ها جهت انجام مطالعات دانه­بندی برداشت شده، سپس از روی نمودارها، پارامتری مختلفی مانند (MD)، (MZ)، (QI)، (SKG) و (SKI) استخراج شده و به صورت جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. دانه­بندی برخی از تراس­ها دارای ویژگی رسوبات دریاچه­ای و بقیه نیز ویژگی تراس­های رودخانه­ای را دارند.

کلیدواژه ها:

تراس های آبرفتی ، پلیو کواترنر ، گرانولومتری ، ضریب جورشدگی رسوبات ، اهرچای علیا