ریشه یابی تاثیرات عناصر تصویری مانگای ژاپن در تصاویر داستان مصور ایرانی «مرز»

یکی از روش های بیان بصری که یک داستان و روایت را با تکیه بر زبان تصویری و با به کارگیری سلسله تصاویر ارائه می کند، به صورت کلی داستان مصور نامیده شده و به صورت جزئی شامل دو دسته اصلی کمیک استریپ و مانگا می شود که هر یک مجموعه ای از نقاشی های دنباله داری هستند که به شیوه خود ماجرایی را برای مخاطب روایت می کنند. کمیک استریپ ها به معنای امروزی برخاسته از آمریکا بوده و در برابر آن مانگاها از شرق به خصوص ژاپن سرچشمه گرفته اند، البته این دو بی تاثیر بر یکدیگر نبودند. از این میان مانگا های ژاپن امروزه مخاطبان زیادی را در ایران به خصوص در قشر جوان به خود اختصاص داده است که این مسئله هنرمندان کشور را بر آن داشته است تا دست به خلق داستان های مصور با ویژگی های ایرانی بزنند، از جمله داستان مصور «مرز» که یکی از آن ها است. بدین صورت به نظر می رسد مانگا ی ژاپن خواسته یا ناخواسته به عنوان منبع الهامی برای هنرمند ایرانی، تاثیراتی را ایجاد می کند که نمودهای آن به واسطه تصویر با برخی تغییرات و دگرگونی های مدنظر هنرمند، در اثر نهایی نمایان می شوند. از این جهت پرسشی که در مقاله حاضر مطرح می شود این است که عناصر تصویری مانگای ژاپن با تکیه بر چه پیشینه هایی در تصاویر داستان مصور ایرانی «مرز» به کار گرفته شده و چه تاثیراتی را بنا نهاده است و هدف آن نیز ریشه یابی تاثیراتی است که عناصر تصویری مانگا ی ژاپن در تصاویر داستان مصور ایرانی «مرز» ایجاد کرده است. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده و با ابزار کتابخانه ای و همچنین مطالعه ای بر مجموعه مانگا های ژاپن و داستان های مصور ایرانی به انجام رسیده است، در نتیجه به نظر می رسد برخی مشخصه های مانگایی همچون نوع شخصیت پردازی، الهام از تئاتر تاکارازوکا، بهره گیری از سبک کیگا در ساخت داستان مصور «مرز» تاثیرگذار بوده و همچنین در نهایت هم نشینی عناصر مذکور با عناصر تصویری موجود در نگارگری، سعی در خلق اثری بومی داشته است.

کلیدواژه ها:

کلیدواژه ها: مانگای ژاپن ، داستان مصور ایرانی «مرز» ، تاثیرات عناصر تصویری ، نقاشی ایرانی