کمبود آب و تاثیر بهبود مدیریت آبیاری: تحلیل تعادل عمومی قابل محاسبه

افزایش میزان کمبود آب به همراه افزایش نیاز به غذا و آب برای آبیاری موجبات بازنگری دقیق کاربرد آب در کشاورزی را فراهم می آورد. در حال حاضر کمتر از ۶۰ درصد از کل آب بکار رفته برای آبیاری به گونه ای موثر مورد استفاده محصولات می باشد. براساس نسخه جدید مدل GTAP.W، تاثیر صرفه جویی بالقوه در آب و تاثیرات رفاهی بهبود کارایی آبیاری در سرتاسر جهان را مورد تحلیل قرار می دهیم. نتایج بدست آمده نشان می دهد سیاست آب متمایل به سمت بهبود کارایی آبیاری منجر به صرفه جویی آب در سطح منطقه ای و جهانی گردید، اما این مسئله برای همه مناطق مفید نمی باشد. تاثیر نهایی بر رفاه منطقه ای به برهم کنش عوامل مختلف بستگی دارد. به طور مثال، بالاتر بودن کارایی آبیاری هزینه های فرصت را تغییر و مزایای نسبی را عکس نموده، و در نهایت الگوهای تجارت منطقه ای و رفاه را تغییر می دهد. برای مناطق تحت تنش آب، تاثیرات وارده بر رفاه، عمدتا مثبت می باشد. برای مناطقی که دچار کمبود آب نیستند، نتایج بدست آمده مختلط و عمدتا منفی می باشد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که صادرات آب مجازی مختص مناطق مملو از آب (دارای آب فراوان) نمی باشد.

کلیدواژه ها:

تعادل عمومی قابل مقایسه ، آبیاری ، سیاست آب ، کمبود آب ، کارایی آبیاری