بررسی رابطه نحوه تعامل معلم و دانش آموز با خودکارآمدی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر زرین شهر

هدف این تحقیق بررسی رابطه بین نحوه تعامل معلم و دانش آموزان با خود کارآمدی دانش آموزان دختر کلاس ششم زرین شهر بوده است. این تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق عبارتست از کلیه دانش آموزان فوق که تعداد آنها در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ به تعداد ۴۱۸ نفر بوده است. از جامعه آماری مزبور نمونه ای به حجم ۲۰۰ نفرتعیین گردید که به صورت تصادفی ساده مشخص شد. ابزار گردآوری داده ها، سه پرسشنامه استاندارد بوده است. برای سنجش روایی و پایایی پرسشنامه به ترتیب از شاخص AVE و آلفای کرونباخ استفاده شد که مقدار آن برای پرسشنامه تعامل معلم و دانش آموز به ترتیب برابر با((۰.۷۰ و (۰.۷۵) ، خودکارآمدی دانش آموزان((۰.۶۱ و (۰.۸۷) بوده است که نشان از روایی و پایایی بالا دارد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از معادلات ساختاری و نرم افزارLisrel انجام گرفته است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که: بین نحوه تعامل معلم(و نیز ابعاد آن) با خود کارآمدی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

تعامل معلم ، خود کارآمدی دانش آموزان ، مدیریت کلاس