عوامل ایجاد نشاط و سرزندگی شهری و شهرنشینی باتاکید بر کارکردهای شناختی(مورد مطالعه شهر تهران)

برنامه ریزی شهری با هدف افزایش نشاط شهروندی و سرزندگی شهری در سطح محلی و منطقه ای مستعد طراحی مدل های ترکیبی است تا هم بلند مرتبه سازی در شهرسازی مدرن ایجاد شود و هم زیباسازی در هسته های کوچک محلی بوجود آید که شامل امکانات و خدمات متعدد و متنوع شهری در مقیاس های مختلف برای ساکنین است.هراه های تقویت انسجام اجتماعی و حتی اقتصادی از طریق افزایش نشاط شهری می تواند شامل ابتکارات جامعه محلی و مداخلات طراحی در بعد کالبدی مربوط به شهرسازی، طراحی فضای عمومی و طراحی پارک ها باشند. در این تحقیق با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و مروری سیستماتیک بر مطالعات پیشین در قالب یک پژوهش اکتشافی کیفی به شناخت چیستی و چگونگی کارکردهای شناختی(انسانی،اجتماعی و روانشناختی) بر ایجاد نشاط و سرزندگی شهری و شهرنشینی پرداخته شد. و مشخص گردید، در بعد اجتماعی و اقتصادی، برقراری روابط دوستانه، امنیت شغلی، بالندگی روابط بین خانوادگی ، انسجام به همراه عضویت در شبکه های اجتماعی و انجام فعالیت های داوطلبانه مشارکتی و گذراندن اوقاقت فراغت، تفریح و سرگرمی در مجموع می توانند متغیرهای تاثیرگذاری در مدلی انتزاعی برای ایجاد و توسعه نشاط اجتماعی معرفی و مطرح شوند. در همین راستا توسعه محلات از لحاظ امور اجتماعی و فرهنگی و همچنین زیرساخت های شهرسازی و خدمات شهری با درنظر گرفتن استانداردهای برنامه ریزی و طراحی شهری موارد تاثیرگذار در سرزندگی شهری و نشاط شهروندان می باشند.که قابل تعریف با شاخص های اندازه گیری برای سنجش زیست پذیری مطلوب شهری و راهنمای برنامه ریزی دقیق امور اجتماعی و فرهنگی برای محلات شهر تهران محسوب می شوند.

کلیدواژه ها:

نشاط اجتماعی ، کارکردهای شناختی ، سرزندگی شهری ، برنامه ریزی محلی ، شاخص زیست پذیری