رتبه بندی شاخص های شهر هوشمند بر اساس شاخص اهمیت نسبی

شهر هوشمند از مهم ترین مقوله های حال حاضر جوامع بشری می باشد، که برنامه ریزی شهری را بر آن داشته است تا به جستجوی شاخص های جدید و کاربردی برای ارتقای کیفیت زندگی شهری بپردازد. برای حل این مسئله راهکارهایی مانند شهر پایدار، انسان و ارتقای کیفیت زندگی شهری را هدف قرار می دهد. پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی و از نوع ماهیت داده ها، تحقیقی کمی به شمار می آید. نمونه آماری، ۵۴ نفر از شهروندان کلان شهر شیراز با حداقل مدرک کاردانی بوده اند. شیوه انتخاب شهروندان، به صورت اتفاقی بوده است. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه مبتنی بر روش لیکرت پنج گزینه ای استفاده شد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار Excel مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده؛ سیستم حمل و نقل پایدار و نوآورانه با ۹۲.۹۶درصد و دسترسی به زیر ساخت های فناوری ارتباطات و اطلاعات با ۹۱.۴۸درصد که زیر شاخه های تحرک هوشمند بوده، کیفیت مسکن، تسهیلات آموزشی و جاذبه های گردشگری با ۹۲.۵۹درصد که از زیرشاخه های زندگی هوشمند بوده، روحیه نوآورانه مدیران شهری با ۹۰.۷۴درصد که از زیر شاخه های اقتصاد هوشمند بوده و مشارکت در تصمیم گیری و خدمات اجتماعی و عمومی با ۹۰درصد که از زیر شاخه های حکمروایی هوشمند بوده از تاثیرگذارترین عوامل موثر شهر هوشمند بر کیفیت زندگی می باشند. یافته های پژوهش نشان می دهد که عوامل نوآورانه، مشارکت های مردمی در زندگی شهری و تصمیمات مدیران شهری، نقش به سزایی در کیفیت شهر هوشمند دارند. لذا اهتمام مدیران و مجموعه تصمیم ساز و تصمیم گیر در این حوزه می تواند در نیل به اهداف مدنظر نقش شایان توجهی ایفا نماید.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، تحرک هوشمند ، زندگی هوشمند ، اقتصاد هوشمند ، حکمروایی هوشمند