بررسی ظرفیت باربری سقف های کوبیاکس به روش اجزاء محدود

سقف های کوبیاکس نوعی از دال بتنی می باشد که با حذف بتن غیر موثر باعث کاهش بار مرده و در نتیجه باعث کاهش خیز و افزایش طول دهانه می شود. این سیستم اغلب شامل گوی های پلاستیکی فشرده تو خالی که معمولا از جنس پلی اتیلن یا پلی پروپیلن بوده که داخل بتن قرار می گیرند و یک شبکه حفرهای مانند داخل دال به وجود می آورند. در این تحقیق برای اطمینان از درستی روند انجام شده با نرم افزار، قبل از مدلسازی نمونه های مورد مطالعه یک نمونه آزمایشگاهی صحت سنجی شده و با استفاده از فرضیات در نظر گرفته شده در این مدل، به مدلسازی سایر نمونه های مورد نظر پرداخته می شود. برای همین منظور در این تحقیق به مدلسازی نمونه آزمایشگاهی که توسط محمد و مصطفی در سال ۲۰۱۷ انجام شده است، پرداخته شده است. بعد از اطمینان از صحت نتایج عددی، ۸ مدل کوبیاکس با حالت های مختلف مدلسازی شده است. متغیرهای در نظر گرفته شده شامل ضخامت دال، فاصله بین گوی ها و مقاومت فشاری بتن مصرفی می باشد. نتایج حاصله به این صورت می باشد که حذف گوی های توخالی با فاصله ۲۰ سانتیمتری در موقعیت وسط و یا ابتدا و انتهای دال تاثیرگذاریچندانی بر عملکرد نمونه ها نداشته است. در جاهایی از دال که سطح مقطع بیشتر بوده و دارای حفره توخالی نبوده مقدار تنش افزایش یافته است. با کاهش تعداد گوی ها مقدار سختی الاستیک نمودار نیرو- جابجایی افزایش قابل ملاحظه ای یافته و به طور متوسط ظرفیت باربری نیز در حدود ۵/ ۵ درصد افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

کوبیاکس ، سختی الاستیک ، ظرفیت باربری ، صحت سنجی ، مقاومت فشاری ، دال بتنی