ارزیابی تاثیر تغییر اقلیم بر نوسانات آب زیرزمینی دشت برخوار اصفهان

این پژوهش، با استفاده از گزارش هیات بین الدول تغییر اقلیم سازمان ملل، به بررسی تاثیر پدیده تغییر اقلیم بر روی نوسانات آب سطحی و زیرزمینی دشت برخوار میمه اصفهان، پرداخته است. به منظور، مدل سازی هدایت هیدرولیکی در حالت ماندگار و آب دهی ویژه در حالت غیرماندگار واسنجی شد. برآورد بارندگی و دما در منطقه نیز با استفاده از خروجی مدل HadCm۳ از طریق مدل ریزمقیاس نمایی Lars-WG برای موقعیت ایستگاه میمه، تحت دو سناریوی A۲ و A۱B شبیه سازی شد. از دو آزمون تحلیل روند ناپارامتریک تخمین گر شیب سن و من­کندال، برای آشکارسازی روند سطح ایستابی آب های زیرزمینی دشت برخوار میمه اصفهان طی دوره آماری ۱۳۹۸-۱۳۷۰ بر اساس آمار سطح ایستابی ۱۹ چاه مشاهداتی استفاده شد. با استفاده از ماتریس همبستگی پیرسون، همبستگی بین عناصر اقلیمی (ایستگاه میمه) دما، بارش و تبخیر و تعرق پتانسیل (تورنت وایت) با سطح ایستابی دشت برخوار محاسبه شد و بر اساس آن یک مدل رگرسیونی چندمتغیره برای مدل کردن سری زمانی سالانه سطح ایستابی، در سطح اطمینان ۰.۹۵ توسعه داده شد. سطح ایستابی آب دشت برخوار به­ وسیله فاکتورهای اقلیمی دوره ۲۰۹۹-۲۰۸۰ و بر اساس مدل رگرسیون توسعه داده شده، شبیه­ سازی شد. نتایج بیانگر آن بود که نسبت به دوره پایه، سطح ایستابی آب منطقه با شیب سالانه نزدیک به نیم متر در سال، روند کاهشی داشته است. آنالیز همبستگی بیانگر آن بود که سه عنصر اقلیمی بارش، دما و تبخیر و تعرق در یک ترکیب خطی ۰.۷۵ از تغییرات سالانه آب زیرزمینی دشت را مدل سازی کرده ­اند. نتایج مدل ریزمقیاس نمایی اجرا­شده روی داده های مدل های گردش عمومی جو، بیانگر آن بود که در دوره ۲۰۸۰-۲۰۹۹ تحت هر دو سناریو، سطح آب زیرزمینی منطقه، بین ۱۵ تا ۱۷ متر نسبت به دوره پایه افت خواهد داشت که ناشی از افزایش تبخیر و تعرق و به تبع آن کاهش بارش موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

بارش ، تبخیر و تعرق ، تحلیل روند ، سطح ایستابی ، میمه