تبیین مولفه های تاثیر گذار پیاده راه بر ارتقاء تعامل اجتماعی در فضاهای شهری از دیدگاه شهروندان (منطقه مورد مطالعه: محدوده شهرداری منطقه ۵ شیراز)

فضای پیاده راه شهری علاوه بر تغییر سیمای کالبدی شهرها ، تغییرات نوینی در کیفیت زندگی شهری و رفتار اجتماعی و فرهنگ مردم را نیز به وجود آورده اند. حرکت پیاده همواره با نیازها و خواسته های انسانی آمیخته شده و می تواند از پر اهمیت ترین موارد در حق استفاده کنندگان از فضای شهری لحاظ شود، که این امر لازمه توجه بیشتر به گذرهای پیاده در فضای شهر می باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی تاثیر قابلیت پیاده مداری فضاهای شهری برارتقاء تعاملات اجتماعی شهروندان در این فضاهای شهری است. پژوهش از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی – تحلیلی (پیمایشی) می باشد. بر اساس اسناد و مدارک کتابخانه ای، سایت های اینترنتی و مطالعات میدانی بوده است و همچنین در نهایت به تحلیل میزان قابلیت پیاده مداری معابر محدوده شهرداری منطقه ۵ شیراز در جهت تعاملات اجتماعی آن پرداخته می شود. بر اساس نتایج به دست آمده ، مولفه امنیت شخصی عابر پیاده، امنیت زنان و کودکان (۶۶/۲۷)، دارای بالاترین میانگین و گویه توقف و پارک مناسب رانندگان و حفظ دید مناسب عابران ، رعایت سرعت ، مجاز از سوی رانندگان ، جدایی مسیر عابر پیاده از سواره رو با مقدار میانگین ۱۶/۱۲ پایین ترین مقدار میانگین را به خود اختصاص داده است. همچنین نتایج آزمون t نشان می دهد که سطح معنا داری ۰۰۳/ ۰ می باشد و از آنجایی که مقدار p.value کوچکتر از ۵ ۰/۰ = a می باشد . فرضیه پژوهش بر اساس پاسخ شهروندان به سئوالات پژوهش مورد تائید قرار گرفت. بنابراین معیارهای تاثیر گذار بر قابلیت پیاده مداری فضاهای شهری در جهت تعاملات اجتماعی معابر محدوده شهرداری منطقه ۵ شیراز تاثیر داشته است.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، تعامل اجتماعی ، شهر شیراز ، محدوده شهرداری منطقه ۵ شیراز.