رابطه بین کارکرد خانواده و اعتیاد به تلفن هوشمند در نوجوانان در زمان همه گیری ویروس کرونا؛ نقش واسطهای عزتنفس و احساس تنهایی: یک مطالعه توصیفی

زمینه و هدف: پژوهش­ها تایید کرده­اند که کارکرد خانواده با اعتیاد به تلفن هوشمند در نوجوانان رابطه دارد. با این حال، اطلاعات زیادی در مورد ساز و کار واسطه­ای این رابطه خصوصا در زمان همه­گیری کرونا وجود ندارد. از این رو، هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه­ای عزت نفس و احساس تنهایی در رابطه بین کارکرد خانواده و اعتیاد به تلفن هوشمند در زمان همه­گیری کرونا بود. مواد و روش­ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود. از جامعه دانش­آموزان پسر دوره دبیرستان منطقه ۱۴ شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹، تعداد ۲۸۱ نفر با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. داده­ها با استفاده از ابزار سنجش خانواده، مقیاس عزت نفس Rosenberg، مقیاس استفاده مفرط از تلفن همراه، و ویرایش سوم مقیاس احساس تنهایی کالیفرنیا گردآوری و با آزمون همبستگی Pearson و مدل­سازی معادلات ساختاری تحلیل شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که اثر مستقیم کارکرد خانواده (۱۱/۰=β، ۰۱/۰P<)، عزت نفس (۲۷/۰- =β، ۰۰۱/۰P<) و احساس تنهایی (۲۳/۰- =β، ۰۰۱/۰P<) بر اعتیاد به تلفن هوشمند، معنادار است. نقش واسطه­ای عزت نفس (۱۱/۰- =β، ۰۱/۰P<) و احساس تنهایی (۰۴/۰ =β، ۰۵/۰P<) در رابطه بین کارکرد خانواده و اعتیاد به تلفن هوشمند نیز معنادار بود. نتیجه­گیری: این مطالعه نشان داد نوجوانانی که در جو خانوادگی بهتری زندگی می­کنند، دارای عزت نفس بالاتر و احساس تنهایی کم تر هستند و احتمال اعتیاد به تلفن هوشمند در آنان کم تر است. بنابراین پیشنهاد می­شود متخصصان بالینی حوزه اعتیاد اینترنتی، در برنامه­های پیش­گیرانه و مداخلات درمانی استفاده کنند. واژه های کلیدی: اعتیاد به تلفن هوشمند، خانواده، احساس تنهایی، عزت نفس، نوجوان

کلیدواژه ها:

Smartphone Addiction ، Family ، Loneliness ، Self-esteem ، Adolescent ، اعتیاد به تلفن هوشمند ، خانواده ، احساس تنهایی ، عزت نفس ، نوجوان