تجارب زیستی مادران دارای کودک مبتلا به ناتوانی های جسمی و ذهنی: یک مطالعه فراترکیب

زمینه و هدف: در فرهنگ ایرانی اسلامی یکی از مهم ترین وظایف مادران مراقبت از فرزندان می باشد. مراقبت و نگهداری از فرزند مبتلا به ناتوانی های ذهنی و جسمی با چالش های زیادی همراه است. از این رو، هدف این مطالعه مرور تجارب زیستی مادران دارای کودک مبتلا به ناتوانی های جسمی و ذهنی بود. مواد و روش ها: این مطالعه با رویکرد کیفی و به روش تحلیل اسنادی به شیوه فراترکیب به بررسی ۱۳ مقاله مرتبط با استفاده از روش هفت مرحله ای ساندلوسکی و باروس انجام شد. مراحل اجرای این پژوهش شامل تنظیم سوال پژوهش، بررسی متون به صورت نظامند، جستجو و انتخاب متون مناسب، استخراج اطلاعات متون، تجزیه و تحلیل و ترکیب یافته های کیفی، کنترل کیفیت، ارائه یافته ها بود. یافته ها: ابعاد و مقوله های حاصل از این مطالعه شامل بعد فردی (آموزش و دانش فردی، احساسات و عواطف، معنویت، مکانیسم های دفاعی، زندگی شخصی) و بعد اجتماعی (انگ های اجتماعی، حمایت های اجتماعی) بود. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر روشن ساخت که مادران دارای فرزند ناتوان تجارب رنج آور و دغدغه های روانی اجتماعی بسیاری را پیرامون مراقبت از فرزند ناتوان خود تجربه می کنند. این یافته ها ضرورت حمایت تخصصی از مادران طی نخستین سال های تولد فرزند ناتوان و پس از آن را نشان می دهد و خوانندگان و متخصصین را تشویق می کند هر یک از مقوله های حاصل را یک هدف درمانی بالقوه قرار دهند و با تقویت نقاط قوت مادران در تاب آوری از آسیب های پیش روی آن ها پیشگیری کنند.  واژه های کلیدی: تجارب زیستی، مادران، فرزند ناتوان، ناتوانی جسمی، ناتوانی ذهنی، فراترکیب، ایران

کلیدواژه ها:

Lived experiences ، Mothers ، Disabled child ، Physical disability ، Mental disability ، Meta-synthesis ، Iran ، تجارب زیستی ، مادران ، فرزند ناتوان ، ناتوانی جسمی ، ناتوانی ذهنی ، فراترکیب ، ایران