الگوی روابط ساختاری اعتیاد به تلفن همراه در دانش آموزان پسر بر اساس هیجان پذیری منفی و استعداد کسالت با نقش میانجی گری خودنظارتی: یک مطالعه توصیفی

چکیده زمینه و هدف: وابستگی به تلفن همراه به دلیل میزان بالای وقوع، نرخ رشد سریع و پیامدهای نامطلوب جدی آن به یک مشکل جهانی تبدیل شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین الگوی روابط ساختاری اعتیاد به تلفن همراه در دانش­ آموزان پسر بر اساس هیجان­پذیری ­منفی و استعداد کسالت با نقش میانجی­ گری خودنظارتی انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی بود و جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانش­آموزان پسر دوره دوم متوسطه مشغول به تحصیل در مدارس دولتی شهر اردبیل در سال تحصیلی ۱۴۰۰ تشکیل داد. از این جامعه، نمونه ­ای به حجم ۱۷۰ نفر به روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به پرسش نامه­ های ­ اعتیاد به تلفن همراه، استعداد کسالت، هیجان­ پذیری منفی و خودنظارتی پاسخ دادند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از مدل­سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که هیجان پذیری­ منفی با مقدار ضریب ۳۸/۰، استعداد کسالت با مقدار ضریب ۲۷/۰ به صورت مستقیم بر اعتیاد به تلفن همراه تاثیر معنادار دارند، هم چنین هیجان پذیری منفی با مقدار ضریب ۲۰/۰ و استعداد کسالت با مقدار ضریب ۱۲/۰ با میانجی گری خودنظارتی به صورت غیرمستقیم بر اعتیاد به تلفن همراه تاثیر معناداری دارند (۰۰۱/۰>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، مداخلات مربوط به کسالت، هیجان پذیری منفی و خودنظارتی جهت آموزش تسهیل فعالیت­ های ارزشمند، مدیریت هیجانات منفی و تمرین منظم خودنظارتی پیشنهاد می­گردد. واژه­ های کلیدی: اعتیاد به تلفن همراه، خودنظارتی، هیجان ­پذیری منفی، استعداد کسالت، دانش ­آموزان، اردبیل

کلیدواژه ها:

Mobile phone addiction ، Self-monitoring ، Negative excitement ، Boredom proneness ، Students ، Ardabil ، اعتیاد به تلفن همراه ، خودنظارتی ، هیجان­ پذیری منفی ، استعداد کسالت ، دانش­ آموزان ، اردبیل