تحلیل و بررسی سیاست های مسکن شهری بعد از انقلاب اسلامی با تاکید بر بخش خصوصی

سیاست­های مسکن، قبل از هر چیز بیانگر نگرش­ها آرمان ها و باورهای سیاسی دولت هاست؛ و همین طور منعکس کننده خواست واقعی در جهت بهبود کیفی طبقات کم درآمد است. هدف این پژوهش بررسی سیاست­های مسکن بعد از انقلاب و بررسی سرمایه گذاری بخش خصوصی در دوره ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ می­باشد. این نوع پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی است که با استفاده از منابع اسنادی کتابخانه­ای داده­های آن جمع آوری شده است. طبق نتایج یافته­ها برنامه­های بعد از انقلاب عرضه زمین و مسکن با قیمت­های منطقه­ای و کنترل روند افزایش قیمت زمین، افزایش ساختمان­های با دوام توجه به مناطق نیازمند بهسازی و نوسازی بافت­های فرسوده، مسکن اجتماعی و... بو و شکل گیری پدیده سوداگری زمین و کالایی شدن زمین و مسکن این برنامه­ها می­باشد. به کمک داده­های پروانه­های ساختمانی صادر شده نتایج تحقیق نشان دهنده این است که سرمایه گذاری بخش خصوصی در سال ۱۳۹۰ شهر قزوین به عنوان رتبه اول در سرمایه گذاری بخش خصوصی می­باشد و در سال ۱۳۹۵ شهر همدان در رتبه اول قرار گرفته که این شرایط نشان دهنده این است که سرمایه گذاری در شهرهای میانی بیشتر از سایر مناطق است.

کلیدواژه ها:

Housing ، Post-Revolutionary Policies ، TOPSIS ، Private Sector ، مسکن ، سیاست های بعد از انقلاب ، تاپسیس ، بخش خصوصی