نقش دین در خانواده

خانواده به عنوان یکی از مهمترین محیط های تربیتی، ابعاد مختلف رشد کودک( جسمانی، عاطفی، اجتماعی و دینی) را تحتتاثیر قرار و خمیرمایه شخصیت آنها را شکل میدهد و پایه گذار سعادت فردی و اجتماعی است. خانواده قدیمی ترین و فراگیرترین نهادی است که در تمام جوامع بشری با الگوهای مختلف وجود داشته است و کارکرد های فراوانی دارد. از مهمترین کارکردهای نهاد خانواده، » تعلیم و تربیت« است. از اینرو عملکرد تربیتی خانواده از موضوعات مهم و حساسی است که با زندگی تمام مردم و سرنوشت آنان ارتباط تنگاتنگ دارد و هرگز نمی توان آن را در ردیف قضایای ثانویه و دست دوم قرار داد؛ چرا که خانواده هسته ای نخستین تشکیل جامعه به شمار می رود. خانوده به عنوان یک محیط طبیعی تربیت، ابعاد مختلف رشد کودک را تحت تاثیر و پایه گذار سعادت فردی و اجتماعی است. علی رغم نقش خانواده در تربیت، در حوزه تربیت رسمی و عمومی این نقش با چالش هایی رو به است. بررسی های که در حوزه دین و علم وجود دارد حاکی است که هم حکومت اسلانی و هم صاحب نظران حوزه های علمی از جمله جامعه شناسان، روانشناسان و روانشناسان اجتماعی، تداوم نقش تربیتی خانواده را در نظام تربیتی رسمی و عمومی مطرح و ضروری دانسته اند. در هر دو حوزه، پیش نیاز این تداوم نقش را » اعتماد« و حد و حدود آن را » مشارکت در سیاست گذاری « و » اجرا« و دستاوردهای آن را » کنترل سلطه نامحدود دولت بر نظام تربیت رسمی و عمومی« ، » پاسخگو نمودن تربیت رسمی و عمومی نسبت به عملکرد خود « ، » تقویت حس مالکیت در خانواده ها« ، » مضاعف شدن توانمندی خانواده« نام برده اند.

کلیدواژه ها:

دین ، خانواده ، نقش خانواده ، نهاد خانواده