روایت داستان در کودکان تک زبانه فارسی زبان دارای اختلال طیف اتیسم

< p>زبان روایی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم با اختلالاتی همراه است. با این حال، اطلاعات چندانی در مورد نحوه تاثیر این مشکل بر تولید داستان های تخیلی وجود ندارد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه مهارت روایت داستان در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم و کودکان با رشد زبانی طبیعی و تاثیر سطح مهارت های زبان گفتاری بر عملکرد آن ها در روایت داستان است. به این منظور، عملکرد ۲۷ کودک ۱۱ تا ۱۴ ساله دارای اختلال طیف اتیسم با عملکرد بالا با دو گروه از کودکان با رشد عادی (همتای سنی و همتای زبانی) در روایت داستان، مورد مقایسه قرار گرفت. کودکان با شنیدن سطر اول دو داستان ترغیب به روایت آن ها شدند. یافته های پژوهش نشان داد که داستان های روایت شده توسط کودکان دارای اختلال طیف اتیسم و دو گروه از کودکان با رشد عادی، ازنظر مشخصات ساختاری، عناصر ارزیابی کننده و کلی داستان متفاوت است. براساس یافته های پژوهش، داستان های روایت شده توسط کودکان دارای اختلال طیف اتیسم کوتاه تر (X۲ = ۱۰/۳۹, df۲, p

کلیدواژه ها:

اتیسم ، داستان ، داستان های تخیلی ، عناصر روایت ، مشخصات ساختاری