تحلیل مولفه های ارتقاء کیفیت فضاهای شهری برای کودکان با رویکرد حق به شهر (مطالعه موردی: منطقه ۱۲ کلان شهر تهران)

مفهوم حق به شهر، در جست وجوی حفاظت از تمام ساکنان شهری و بخصوص گروه های آسیب پذیر است. ازجمله مصداق های این گروه ها عبارت اند از: زنان، سالمندان، معلولین، کودکان و غیره. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف کاربردی و ازنظر روش، توصیفی-تحلیلی است. جامعه آماری شامل منطقه ۱۲ کلان شهر تهران در سال ۱۳۹۹ است. به منظور برآورد حجم نمونه از نرم افزار SPSS Sample Power استفاده گردید، حجم نمونه آماری پژوهش برای این منطقه ۱۲۰ نفر برآورد شده، شیوه نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای و از آماره T برای تحلیل داده ها استفاده شده است.بر اساس یافته های پژوهش، میانگین ابعاد شروع زندگی، حفاظت در برابر خطر، استاندارد زندگی، کالبدی و فرهنگی در منطقه ۱۲ پایین تر از حد متوسط (۳) می باشند. بنابراین این منطقه در وضعیت مناسبی قرار ندارد. مقدار بعد آموزش و دانش (۸۳/۳)، بالاتر از حد میانگین و وضعیت منطقه ازلحاظ این بعد مناسب است. بر مبنای آماره T، ابعاد آموزش و دانش (۰۱/۳) و کالبدی (۸۲/۴) وضعیت مناسبی دارند. مولفه های شروع خوب زندگی (۱۰/۲-)، حفاظت در برابر خطر (۴۲/۲-)، استاندارد زندگی (۶۲/۲) و فرهنگی (۱۲/۲) وضعیت نامناسبی دارند. بر اساس نتایج آماره T، وضعیت مولفه های حق اوقات فراغت و فعالیت (۶۵/۳)، حق آموزش (۰۴/۴)، حق ارتباط (۰۳/۳)، امکانات و زیرساخت ها (۲۲/۵) و فضای سبز (۴۷/۴)، حق شروع زندگی سالم (۰۱/۳-)، حق آب سالم و بهداشت (۰۳/۰-)، حق آمادگی اضطراری (۵۰/۰)، حق ایمنی (۴۳/۳-)، مراقبت های خاص (۸۷/۲)، حق دسترسی به اطلاعات (۸۵/۱-)، حق عدالت اجتماعی (۲۷/۱)، حق کیفیت زندگی (۴۸/۲)، حق به محیط زیست (۳۵/۱) و حق تحرک (۹۲/۲) وضعیت مناسبی دارند.

کلیدواژه ها:

کیفیت فضای شهری ، کودک ، شهر دوستدار کودک ، حق به شهر ، منطقه ۱۲