بررسی آزمایشگاهی کاهش ماکزیوم عمق و حجم آبشستگی موضعی با شمع غیرمستغرق

وجود پایه و تکیه گاه در مسیر جریان سبب فرسایش رسوب ها و ایجاد آبشستگی موضعی می شود که سبب فرورفتگی کف کانال در مجاورت آنها شده و پایداری پل را کاهش می دهد. یکی از روش هی کاهش عمق آبشستگی استفاده از شمع های قربانی می باشد . در مطالعه حاضر نتایج یک سری ازمایش ها تحت دبی های 13 و 15 و 16/5 لیتر بر ثانیه برای رسیدن به مطلوب ترین دبی آورده شده است. آزمایشها در شرایط آبشستگی اب زلال ، در عمق ثابت و در فلومی به طول 14 متر ، عرض و عمق 60 سانتی متر صورت گرفته و در کل ازمایش ها از 5 و 7 و 9 و 13 عدد شمع غیر مستغرق در فاصله 2L و(L عرض تکیه گاه برابر 10/5 سانتی متر ) در بالادست تکیه گاه استفاده شده است. نتایج نشان داد در دبی 13 لیتر بر ثانیه بیشترین درصد کاهش ماکزیمم عمق و حجم آبشسنگی حاصل می شود و با گذر زمان ، بیشترین درصد کاهش آبشستگی به ازای 9 شمع اتفاق می افتد.

کلیدواژه ها:

آبشستگی موضعی ، تکیه گاه پل ، ماکزیمم عمق آبشستگی ، شمع